Invocation (Taniyan)

[Note: Invocations (Taṉiyaṉ) (1) to (6) comprising one Sanskrit Śloka and five Tamil verses, composed by the devotees of Saint Nammāḻvār, do not form part of the Text of Tiruvāymoḻi, as such, but are, as a rule, recited at the commencement of the chanting of Tiruvāymoḻi.]

(1) [Invocation by Śrīman Nāthamuni]

நாதமு னிகள் அருளிச்செய்தது
பக்தாம்ருதம் விச் வஜநா நுமோதநம்
ஸர்வார்த்ததம் ஸ்ரீசடகோப வாங்க்மயம்
ஸஹஸ்ரசா கோபநிஷத்ஸமாகமம்
நமாம்யஹம் த்ராவிட வேத ஸாகரம்.

nātamuṉikaḷ aruḷicceytatu
paktāmrutam vic vajanā numōtanam
sarvārttatam srīcaṭakōpa vāṅkmayam
sahasracā kōpaniṣatsamākamam
namāmyaham trāviṭa vēta sākaram.

भक्तामृतं विश्वजन अनुमोदनं
सर्वार्थदम् श्री शठकोप वाङ्ग्मयं
सहस्र शाखोपनिषद् समागमं
नमाम्यहं द्राविड वेद सागरं।

bhaktāmṛtaṃ viśvajana anumodanaṃ
sarvārthadam śrī śaṭhakopa vāṅmayaṃ
sahasra śākhopaniṣad samāgamaṃ
namāmyahaṃ drāviḍa veda sāgaraṃ.

Worship do I the Ocean of Tamil Vedas,
The aggregate of the Upaniṣads, having thousands of branches, spelt out by Śaṭhakopa,
The ambrosia for God-lovers,
Which regales all alike [the denizens of the Universe as well as the Supreme Lord, the granter of all felicities]

Note:

Tiruvāymoḻi is likened to an ocean. Once upon a time, the ocean was churned and the ambrosia, that came up, was offered to the Devas, the Lord’s devotees. Likewise, Tiruvāymoḻi feeds the devotees with the nectarean sweetness of its contents. Again, the ocean delights the beholders, one and all, any length of time. Similarly, Tiruvāymoḻi, the ‘Drāviḍa Veda Sāgaraṃ’, regales one and all in the whole Universe, from the Supreme Lord downwards, without satiety.

(2) [Invocation by Īśvaramuni]

ஈச்வரமுனிகள் அருளிச்செய்தது
திருவழுதி நாடென்றும் தென்குருகூ ரென்றும்,
மருவினிய வண்பொருநல் என்றும், — அருமறைகள்
அந்தாதி செய்தான் அடியிணையே எப்பொழுதும்,
சிந்தியாய் நெஞ்சே. தெளிந்து.

īcvaramuṉikaḷ aruḷicceytatu
tiruvaḻuti nāṭeṉṟum teṉkurukū reṉṟum,
maruviṉiya vaṇporunal eṉṟum, — arumaṟaikaḷ
antāti ceytāṉ aṭiyiṇaiyē eppoḻutum,
cintiyāy neñcē. teḷintu.

My mind! thou shalt, for ever, contemplate, as your sole refuge,
The feet of the one [Saint Nammāḻvār], who rendered the abstruse Sanskrit Veda, in lucid Tamil verses,
Skilfully composed, adoring, as well, his birthplace, namely,
Teṉkurukūr, in the region called Tiruvaḻuti and the exhilarating river Tāmraparṇi on whose bank it stands.

(3) [Invocation by Coṭṭainampi]

சொட்டை நம்பிகள் அருளிச்செய்தது
மனத்தாலும் வாயாலும் வண்குருகூர் பேணும்
இனத்தாரை யல்லா திறைஞ்சேன், — தனத்தாலும்
ஏதுங் குறைவிலேன் — எந்தை சடகோபன்,
பாதங்கள் யாமுடைய பற்று.

coṭṭai nampikaḷ aruḷicceytatu
maṉattālum vāyālum vaṇkurukūr pēṇum
iṉattārai yallā tiṟaiñcēṉ, — taṉattālum
ētuṅ kuṟaivilēṉ — entai caṭakōpaṉ,
pātaṅkaḷ yāmuṭaiya paṟṟu.

Leaning, as I do, on the feet of Śaṭhakopa, my Sire,
I am above wants; I shall adore none
But those whose mind and mouth venerate Tirunakari,
His birth place.

(4) [Invocation by Aṉantālvāṉ]

அனந்தாழ்வான் அருளிச்செய்த்து
ஏய்ந்தபெருங் கீர்த்தி இராமானுசமுனிதன்
வாய்ந்தமலர்ப் பாதம் வணங்குகின்றேன், — ஆய்ந்தபெருஞ்ச்
சீரார் சடகோபன் செந்தமிழ் வேதந்தரிக்கும்,
பேராத வுள்ளம் பெற.

aṉantāḻvāṉ aruḷicceyttu
ēyntaperuṅ kīrtti irāmāṉucamuṉitaṉ
vāyntamalarp pātam vaṇaṅkukiṉṟēṉ, — āyntaperuñc
cīrār caṭakōpaṉ centamiḻ vētantarikkum,
pērāta vuḷḷam peṟa.

I adore the comely feet of Saint Rāmānuja of unrivalled fame,
So as to acquire a mind which shall stand rivetted to the Chaste Tamil Vedas,
Yielded by Caṭakōpaṉ, the repository of all auspicious qualities,
Absolutely free from all blemishes.

(5) and (6) [Invocation by Śrī Parāśara Bhaṭṭar]

பட்டர் அருளிச்செய்தவை
வான்திகழும் சோலை மதிளரங்கர் வண்புகழ்மேல்
ஆன்ற தமிழ்மறைகள் ஆயிரமும், — ஈன்ற
முதல்தாய் சடகோபன், — மொய்ம்பால் வளர்த்த
இதத்தாய் இராமுனுசன்.

paṭṭar aruḷicceytavai
vāṉtikaḻum cōlai matiḷaraṅkar vaṇpukaḻmēl
āṉṟa tamiḻmaṟaikaḷ āyiramum, — īṉṟa
mutaltāy caṭakōpaṉ, — moympāl vaḷartta
itattāy irāmuṉucaṉ.

Caṭakōpaṉ was the mother, who yielded the Tamil Vedas, in a thousand stanzas, extolling the glory of Araṅkar (Lord Raṅganātha), Enshrined in the walled city of Śrīraṅgam, surrounded by luxurious orchards;
Rāmānuja is, however, the beneficent foster-mother,
Who sedulously nurtured these songs and made them flourish in our midst.

மிக்க இறைநிலையும் மெய்யாம் உயிர்நிலையும்,
தக்க நெறியும் தடையாகித் — தொக்கியலும்,
ஊழ்வினையும் வாழ்வினையும் ஓதும் குருகையர்கோன்,
யாழினிசை வேதத் தியல்.

mikka iṟainilaiyum meyyām uyirnilaiyum,
takka neṟiyum taṭaiyākit — tokkiyalum,
ūḻviṉaiyum vāḻviṉaiyum ōtum kurukaiyarkōṉ,
yāḻiṉicai vētat tiyal.

The tuneful songs of Tiruvāymoḻi of Vedic excellence,
Composed by Nammāḻvār, the chieftain of Kurukūr,
Elucidate the nature of the Supreme Lord.
The nature of the eternal soul (Jīva), the means for attaining the Lord,
The end or the final goal and the impediments thereto.

Note:

These five topics dealt with in Tirumantra, (Aum Namo Nārāyaṇāya) are elaborated upon, time and again, in Tiruvāymoḻi. The Lord is Supreme, the individual souls are His sole servitors, loving surrender unto His Sweet grace, the sole means of attaining Him, the deceitful knowledge, resulting in the individual soul straying away into the domain of sensual pleasures through the media of the foul bodies, constitutes the impediment to the attainment of the Lord, service to the Lord, without break or blemish, is the ultimate goal.