Betekenis van Verdriet

Het Boeddhistische concept van 'Verdriet'

Verdriet, binnen het Boeddhisme, is een emotionele staat van nood en rouw die zich door het leven opbouwt ^[1]. Binnen Mahayana, is het de diepe emotionele pijn van de verdoemden door lijden en afscheiding van goedheid ^[2]. Ook ervaren kooplieden deze emotie bij verlies ^[3].

In Theravada, is verdriet een gevolg van geboorte en een factor in de cyclus van lijden ^[4]. Het ontstaat door gehechtheid aan de onbestendige khandhas ^[5]. Soka, een mentale factor, ontstaat door medelijden met vrienden, in tegenstelling tot echte compassie ^[6]. Het beschrijft ook ongeluk door levensgebeurtenissen ^[7].

De Bodhisatta beschouwt verdriet als iets dat in zowel bewuste als onbewuste staten aanwezig is ^[8]. Het is gerelateerd aan de pijn van Suddhodana ^[9]. Verdriet, geboren uit lust, benadrukt de Boeddha's leer over lijden ^[10]. Het manifesteert zich als innerlijke pijn, vaak door verlies van dierbaren ^[11].

Het Hindoeïstische concept van 'Verdriet'

Verdriet, ofwel diep leed, manifesteert zich in diverse aspecten van het hindoeïsme. In Vaishnavisme, zien we het bij de devatas die Krishna in Aghasura's maag zien verdwijnen ^[12]. Het omvat ook de emotionele pijn van Jagannatha Mishra en Shaci, bezorgd om Vishvarupa ^[13], en de stress van personages zoals Vanamali Acarya over huwelijksregelingen ^[14]. De gopi's ervaren intense pijn door de afwezigheid van Krishna ^[15]. Verdriet staat in contrast met goddelijke genade en benadrukt Gods grootheid ^[16].

In Purana komt het voor bij Gandhari en Dhritarashtra door het verlies van hun zonen ^[17]. Karakteren worden aangemoedigd het te overwinnen en standvastig te zijn ^[18]. Mandapala en Jarita tonen verdriet over hun omstandigheden ^[19]. Koning Harishcandra ervaart verschillende diepe emotionele pijnen ^[20]. Het kan verlicht worden door de aanbidding van de Linga . Rama ervaart diep leed door de scheiding van Sita ^[21] en door Sita's afwezigheid, net als Lakshmana ^[22]. Koningin Kaushalya voelt diepe droefheid door de verbanning van haar zoon ^[23] en door de scheiding ^[24]. Sugriva ervaart emotionele pijn door de huilende koningin en de tragische omstandigheden ^[25]. Men wordt geadviseerd niet aan verdriet toe te geven ^[26].

In Kavya wordt het ervaren door personages, zoals de koning na de dood van Nagarjuna ^[27], en door de inwoners van Yudhishthira's koninkrijk na Krishna's vertrek .

In Jyotisha is verdriet een diep gevoel, maar evenwicht is een positieve uitkomst als Jupiter en Mercurius samenkomen ^[28].

In Vedanta is het een mentale angst door gebrek aan zelfrealisatie ^[29]. De Atma ervaart het niet ^[30].

In Kavyashastra is Shoka, de sthayi-bhava, de belichaming van verdriet en melancholie, gekoppeld aan karuna-rasa . Shoka duidt op verdriet en is geassocieerd met onheilspellende gevoelens in een narratieve context .

Het Jainistische concept van 'Verdriet'

Verdriet, binnen het Jainisme, is een quasi-passie veroorzaakt door verlies en leed ^[31]. Het is diepe smart die contrasteert met vreugde ^[32]. Wereldse boeken bieden geen hulp ^[33].

Devaki's emoties tonen verlies ^[34]. De vijfde periode duurt 21.000 jaar ^[35].

Het begrip van Verdriet in lokale en regionale bronnen

Verdriet, in de Indiase geschiedenis, omvat gevoelens van lijden voortkomend uit cycli ^[36]. Het weerspiegelt Sujata's strijd en maatschappelijke lasten, die in haar verhaal terugkomen, en is een emotie die de ervaring van de vrouw doordringt ^[37].

Verdriet kan ook diepe rouw na een politieke gebeurtenis uitdrukken ^[38]. Verdriet kan worden verspreid ^[39]. Het kan eveneens getransformeerd worden, wat de overwinning op tegenslag en het vinden van spiritueel licht symboliseert ^[40]. Verdriet duidt tevens op droefheid door verlies of het lijden van anderen ^[41].

Het begrip van Verdriet in wetenschappelijke bronnen

Verdriet kan duiden op pittaj stanya dushti .