Betekenis van Spirituele wijsheid

Het Boeddhistische concept van 'Spirituele wijsheid'

Spirituele wijsheid in het boeddhisme omvat diepgaand inzicht en begrip, essentieel voor het bereiken van verlichting. In het Theravada-boeddhisme wordt dit verkregen door meditatie ^[1] en de leringen van de Dhammapada.

Binnen het Mahayana-boeddhisme verwijst spirituele wijsheid naar het hogere begrip dat een ware Boeddha onderscheidt ^[2]. Het kan ook worden bereikt door het reciteren van de Shurangama Mantra, wat leidt tot verlichting en een hoger bewustzijn ^[3]. Het is de sleutel tot het ontsluiten van diepere niveaus van realisatie en het bereiken van ultieme bevrijding.

Het Hindoeïstische concept van 'Spirituele wijsheid'

In het hindoeïsme verwijst "spirituele wijsheid" naar een diepgaand begrip van de werkelijkheid, het zelf en de goddelijke principes die ten grondslag liggen aan het bestaan. Het is een vorm van kennis die verder gaat dan louter intellectuele capaciteit en diepere inzichten omvat die voortkomen uit devotie, praktijk en ervaring.

In het Vaishnavisme wordt spirituele wijsheid gezien als inzicht in de aard van de realiteit en het bestaan, wat leidt tot toewijding aan God ^[4]. Het omvat een diep begrip van de ziel, God en het pad van devotie ^[5], evenals intuïtieve kennis met betrekking tot goddelijke realiteiten en spirituele waarheden ^[6]. Deze wijsheid wordt verkregen door devotie en praktijk, zoals belichaamd in Prahlada ^[7].

Binnen de Purana's wordt spirituele wijsheid beschreven als kennis en inzicht die noodzakelijk zijn voor het bereiken van verlossing, en staat het los van academische kennis ^[8]. Het draagt bij aan het mentale welzijn en geluk, waardoor men in staat is om verdriet te beheersen ^[9]. Deze kennis wordt verkregen door strenge boetedoening en devotie, en wordt beschouwd als superieur aan het fysieke bestaan ^[10]. Het overstijgt het gewone begrip en is vaak verbonden met goddelijke waarheden en praktijken ^[11]. Spirituele praktijken leiden tot een dieper begrip van het zelf en het universum ^[12]. Het diepe begrip dat wordt verkregen door ervaringen en leringen leidt tot bevrijding en kennis van het zelf ^[13]. Het stelt individuen in staat om door wereldse illusies te navigeren en deze te overstijgen ^[14]. Het diepe begrip van de werkelijkheid wordt bereikt door Jnana, wat leidt tot zelfrealisatie en bevrijding ^[15]. Het leidt tot het begrijpen van de goddelijke principes die verband houden met Kamakshi en is essentieel in de context van Varanasi . Het leidt tot bevrijding door verbinding met Suvarnamukhari . Het is essentieel voor bevrijding van onwetendheid en onthult de ware aard van het Opperwezen, voorbij materiële percepties . Het diepe begrip van het ware zelf en de realiteit wordt het best bereikt door devotie in plaats van louter kennis . Het wordt verkregen door devotie, praktijk en realisatie van de goddelijke natuur . Krishna benadrukt het als essentieel voor het bereiken van vrede . Het is afgeleid van spirituele ervaringen en kennis en stelt een persoon in staat om door de complexiteit van het leven te navigeren en realisatie te bereiken . Het omvat het onderscheiden tussen wat eeuwig is (de Brahman) en niet-eeuwig, wat leidt tot het besef van de illusoire aard van het universum . Het ontstaat door de dominantie van Sattva guna, wat zelfrealisatie en de eliminatie van onwetendheid bevordert . Het helpt bij het overwinnen van onwetendheid en is essentieel voor bevrijding . Koning Parikshit bereikt het door te luisteren naar verhalen over Heer Hari . Het maakt het mogelijk om zintuiglijke ervaringen terug te laten vloeien in het Zelf . Het stelt iemand in staat om de fundamentele waarheden over het bestaan en de aard van het zelf te begrijpen . Balarama geeft het door aan de wijzen, waardoor ze hun verbinding met het universum realiseren . Shrutadeva bezit het, wat zijn verlichting en onthechting van materiële genoegens aangeeft . Het wordt bereikt door degenen die zich volledig concentreren op de heilige verhalen, wat helpt bij het bereiken van bevrijding en zelfrealisatie . Het stelt individuen in staat om de vergankelijke aard van het lichaam te herkennen en prioriteit te geven aan de eeuwige ziel . De diepgaande leringen van Heer Krishna aan Arjuna in de Bhagavad Gita dienen als een bron van troost en leiding . Markandeya zoekt het als een zegen . Het is een staat van zijn die niet wordt beïnvloed door externe omstandigheden, waardoor een persoon zich met de wereld kan verbinden zonder identificatie of gehechtheid aan het lichaam . Het wordt bereikt door degenen die wereldse activiteiten opgeven en diepe meditatie op de Heer cultiveren . Goddelijke wezens geven het door, wat cruciaal is voor bevrijding van materiële gebondenheid . Het is verbonden met goden en wijzen, vooral in de context van Krishna's leringen . Een Sannyasin verspreidt het tijdens reizen .

In Kavya komt spirituele wijsheid vaak voor in volksverhalen, wat de groei of het leren van het personage door uitdagingen aangeeft ^[16]. Vararuci brengt een diep begrip over met betrekking tot kennis, bevrijding en egoïsme ^[17].

In Yoga is het het begrip en inzicht in de aard van spiritualiteit dat van binnenuit ontstaat ^[18].

In Vedanta wordt spirituele wijsheid gekenmerkt door diepgaande inzichten en kennis over spiritualiteit die worden overgebracht in de dialogen van de Vacanamrita . Het is het begrip en inzicht dat voortkomt uit spirituele praktijken en leringen, wat India kenmerkt als een land dat rijk is aan dergelijke wijsheid . Het vult onthechting aan, bekend als bhakti, essentieel voor het bereiken van een diepe verbinding met Parabrahman . Het leidt tot zelfrealisatie en de erkenning van iemands eenheid met Cinmatra ^[19]. Het inzicht dat wordt verkregen door spirituele praktijk leidt tot een dieper begrip van het zelf en de realiteit ^[20]. Het begrip is afgeleid van de beoefening van vairagya, wat leidt tot hogere staten van bewustzijn en rust ^[21]. Het ontstaat door ijverige dagelijkse oefening ^[22]. Het is het onderscheidingsvermogen van de Heer om de schepping voort te brengen door

Het begrip van Spirituele wijsheid in lokale en regionale bronnen

"Spirituele wijsheid" in de context van de Indiase geschiedenis omvat diepgaande inzichten en kennis over spirituele zaken, vaak verkregen door zelfstudie en reflectie ^[23]. Het is een filosofisch begrip dat bijdraagt aan iemands spirituele vooruitgang en realisatie van Brahman ^[24]. Het vertegenwoordigt het begrip dat men verwerft door spirituele ervaring en praktijk, en dat iemands perceptie en acties leidt ^[25].

Deze wijsheid is vaak afgeleid van culturele of religieuze tradities en wordt beschouwd als waardevol, hoewel vaak over het hoofd gezien ^[26]. Het kan ook verwijzen naar oude kennis, met name uit India, die wordt gepresenteerd als een oplossing voor de tekortkomingen van de moderne materiële vooruitgang ^[27]. Het is een staat van begrip bereikt door intuïtie, kennis en ervaring, die een evenwichtig perspectief biedt op de problemen van het leven ^[28].

Spirituele wijsheid kan ook de culminatie zijn van een spirituele reis, gekenmerkt door een diepgaand begrip van het Allerhoogste en zelfkennis ^[29]. Het omvat inzichten en leringen gericht op het begrijpen van morele principes en spirituele waarheden, zoals belichaamd in werken als de Gita ^[30]. Het is een begrip dat men moet opgeven, samen met ijdelheden, om zich volledig over te geven aan de leiding van de Goeroe ^[31]. Siddha-Gurus dragen dit type kennis over aan hun discipelen, met behulp van Mantras om meditatie en begrip te faciliteren ^[32].

Het begrip van Spirituele wijsheid in wetenschappelijke bronnen

Spirituele wijsheid, in de context van wetenschap en religie, verdiept identiteit en persoonlijkheid en cultiveert bewustzijn ^[33]. Het vergroot inzicht en kan dagelijks leven beïnvloeden ^[34].

De verwerving ervan vereist nederig onderzoek bij een gerealiseerde persoon ^[35].

Hagiografieën in gutka manuscripten trachtten steun te verwerven in ruil voor spirituele wijsheid, met name voor gemeenschapsuitbreiding ^[36]. Het is een zoektocht naar dieper begrip en betekenis.