Betekenis van Spirituele praktijken

Het Boeddhistische concept van 'Spirituele praktijken'

In het boeddhisme omvat "Spirituele praktijk" een breed scala aan activiteiten en disciplines gericht op spirituele groei en het bereiken van verlichting. Binnen het Tibetaans boeddhisme verwijst het naar verschillende methoden van meditatie en rituelen ^[1], alsook acties en disciplines die gericht zijn op het bereiken van spirituele groei, vaak inclusief meditatie en studie van de leer ^[2]. Dit omvat ook rituelen en meditatieve processen om persoonlijke empowerment en transformatie te bereiken , en de acties en rituelen die geassocieerd worden met het tekenen en begrijpen van de mandala om spirituele groei te bevorderen .

Binnen het Mahayana-boeddhisme verwijst "Spirituele praktijk" naar de activiteiten en disciplines die worden ondernomen om iemands spirituele groei en begrip te cultiveren ^[3], waarbij de nadruk ligt op het belang van interne boven externe acties ^[4]. Het omvat de voortdurende inspanningen en activiteiten die beoefenaars ondernemen om te groeien in hun begrip en realisatie van bodhicitta en andere spirituele principes ^[5], en de methoden en technieken die worden gebruikt om mindfulness, begrip en innerlijke harmonie te cultiveren ^[6]. Het kan ook verwijzen naar een persoonlijke betrokkenheid bij ontwikkeling die privé is en niet bedoeld is voor openbare vertoning ^[7].

In het Theravada-boeddhisme verwijst "Spirituele praktijk" naar de gedisciplineerde nastreving van spirituele doelen, waaronder meditatie, moreel leven en de cultivering van wijsheid ^[8], en de activiteiten die worden ondernomen door individuen om verlichting en bevrijding van lijden te bereiken ^[9]. Dit omvat activiteiten en disciplines die worden ondernomen om innerlijke vrede, morele ontwikkeling te bevorderen en uiteindelijk verlichting te bereiken, waarbij het begrip van concepten zoals 'sila' betrokken is ^[10]. De methoden en disciplines die Bhikkhus aangaan om hun spirituele ontwikkeling en naleving van kloosterregels te cultiveren, vallen hier ook onder ^[11].

Het Hindoeïstische concept van 'Spirituele praktijken'

In het hindoeïsme, en specifiek binnen het Vaishnavisme, verwijst "Spirituele praktijk" naar activiteiten en disciplines die men onderneemt om een diepere verbinding met het goddelijke te cultiveren ^[12]. Het omvat methoden en rituelen die worden uitgevoerd met het doel spiritueel bewustzijn of groei te bereiken ^[13]. Dit kan variëren van het zingen van heilige namen (kirtana) en het herinneren van de heilige naam (smarana) tot meditatie en gebed [1610_420803, 518_218573]. Het is een gedisciplineerde benadering van devotionele dienst, essentieel voor de geleidelijke ontwikkeling van een smaak voor bhakti ^[14].

Deze praktijken zijn bedoeld om de relatie tussen de toegewijde en Krishna te versterken ^[15], en zijn gericht op het ontwikkelen van liefde voor Krishna ^[16]. Ze kunnen inhouden dat men zich bezighoudt met activiteiten zoals het aanbieden van maha-prasada ^[17], zingen en dansen tijdens de eredienst ^[18], of het verrichten van daden van trouwe aanbidding ^[19]. Sadhana, een term die vaak wordt gebruikt om deze praktijken te beschrijven, is gericht op het ontwikkelen van iemands relatie met het goddelijke ^[20].

De nadruk ligt op het cultiveren van een diepere spirituele verbinding en toewijding ^[21]. Hoewel sadhana wordt gezien als een pad, wordt erkend dat men vatbaar kan zijn voor bedrog en hypocrisie ^[22]. Uiteindelijk is het doel het bereiken van spirituele doelen en bevrijding [518_217419, 1610_420816]. Het kan ook inhouden het verrichten van nyasa en dhyana ^[23].

Binnen de Purana context omvat "Spirituele praktijk" diverse rituelen en disciplines die men volgt om spirituele realisatie en nabijheid tot het goddelijke te bereiken ^[24]. Dit kan liefdadigheid, meditatie en ascese omvatten, allemaal gericht op spirituele verlichting [218_826508, 218_374977]. Het is een discipline die men onderneemt om verlichting en begrip van iemands ware aard te bereiken ^[25]. Deze praktijken kunnen ook inhouden dat men zich bezighoudt met yoga en de studie van heilige teksten ^[26]. De ascese waaraan Narayana en Nara zich committeerden, waarbij ze wereldse verlangens verwierpen, is een voorbeeld van spirituele praktijk ^[27]. Belangrijke rituelen die aanzienlijke verdienste en spirituele voordelen opleveren, zijn spirituele praktijken met betrekking tot de Rudraksha zaden ^[28]. Volgens de tekst is spirituele praktijk de manier om verbinding te maken met de opperziel, en gaat gepaard met alle vreugde en geluk ^[29]. De rituelen en methoden die in de Purana's worden gepromoot, zijn bedoeld voor zelfreiniging en spirituele verlichting . Disciplines zoals Yoga en meditatie, beoefend door Shiva, zijn gericht op zelfrealisatie en harmonie met de kosmos .

Binnen de context van Kavya omvat "Spirituele praktijk" rituelen en meditatieve technieken die gericht zijn op het verbinden met en begrijpen van het goddelijke .

In de Yoga traditie verwijst "Spirituele praktijk" naar de voortdurende betrokkenheid bij de zeven andere ledematen van yoga die tot zelfbeheersing leiden ^[30]. Het omvat ook verschillende vormen van religieuze en meditatieve oefeningen die 'OM' gebruiken als brandpunt in verschillende filosofische tradities . Het is een voortdurende activiteit en discipline die gericht is op het bereiken van hogere staten van bewustzijn en begrip .

In de context van Ayurveda omvat "Spirituele praktijk" rituelen en gebeden die worden uitgevoerd om goddelijke zegeningen en bescherming voor de maagzweerpatiënt te verzekeren ^[31]. Praktijken zoals meditatie, yoga en pranayama helpen bij het synchroniseren van mentale en spirituele energieën met universele krachten, waardoor een gevoel van vrede en verbondenheid wordt bevorderd ^[32]. Deze activiteiten bevorderen het mentale en emotionele welzijn, zoals meditatie en mantra's zingen ^[33]. Basti bereidt beoefenaars voor op deze activiteiten en bevordert innerlijke rust, verbeterde pranische stroom en verhoogd zelfbewustzijn ^[34].

In de context van Jyotisha omvat "Spirituele praktijk" rituelen die verband houden met asceten en afgoderij, wat wijst op verbeterde spirituele winst uit goddelijke interacties ^[35].

Binnen Vedanta omvat "Spirituele praktijk" activiteiten en rituelen die gericht zijn op het bereiken van spirituele verlichting of realisatie ^[36]. Het omvat meditatie, zelfbeheersing en andere ethische acties die gericht zijn op het naderen van de realisatie van Brahman ^[37]. Disciplines, waaronder yoga en meditatie, zijn gericht op het bevorderen van een diepere verbinding met kennis en zelfrealisatie, terwijl geloof en toewijding worden gekoesterd ^[38]. Het omvat het aanbidden van de Sama op een manier die iemand in lijn brengt met goddelijke entiteiten en gemeenschappelijke of individuele spirituele voordelen garandeert ^[39]. Het is een gedisciplineerde benadering die gericht is op het realiseren van iemands ware aard als Brahman, vaak met meditatie en reflectie ^[40].

In het Shaktisme omvat "Spirituele praktijk" praktijken die rituelen en disciplines omvatten voor de realisatie van spirituele waarheden, zoals beschreven in de Tantra's ^[41]. Sadhana duidt op de verschillende methoden die worden toegepast om spirituele doelen te bereiken .

Binnen het Shaivisme omvat "Spirituele praktijk" rituelen en oefeningen die door aspiranten worden uitgevoerd, gericht op het bereiken van een dieper begrip en gemeenschap met het goddelijke .

In de context van Dharmashastra omvat "Spirituele praktijk" rituelen en activiteiten, zoals gebed en meditatie, die gericht zijn op het bevorderen van een verbinding met het goddelijke of het verbeteren van spiritueel begrip ^[42]. Het omvat verschillende rituelen en plichten, zoals het halen van brandstof en het brengen van offers, die bijdragen aan iemands religieuze naleving ^[43]. Het omvat ook het naleven van rituelen en de juiste methoden met betrekking tot aanbidding, wat iemands keuzes beïnvloedt, inclusief voedingskeuzes ^[44].

Binnen Pancaratra omvat "Spirituele praktijk" elke activiteit of ritueel dat is ontworpen om iemands verbinding met het goddelijke te verbeteren ^[45].

Het Jainistische concept van 'Spirituele praktijken'

Spirituele praktijken in het Jainisme omvatten diverse activiteiten gericht op spirituele groei en bevrijding. Dit omvat de disciplines en gebruiken van asceten ^[46], evenals acties zoals vasten en aanbidding om wijsheid te verkrijgen ^[47].

Meditatie en aanbidding zijn voorbeelden van activiteiten die gericht zijn op verlichting ^[48]. Monniken en nonnen ondernemen religieuze en meditatieve acties ^[49], terwijl anderen zich toeleggen op het ontwikkelen van hun spiritualiteit ^[50]. Mahavira's gedisciplineerde benadering, inclusief meditatie en ethisch leven, leidde tot zijn verlichting ^[51].

Deze praktijken zijn gericht op het bereiken van spirituele groei en bevrijding , zoals benadrukt door Haribhadrasuri . Individuen streven ernaar om vooruitgang te boeken in hun spirituele reis . Upadhyaya Yashovijaya onderzocht religieuze activiteiten die innerlijke ontwikkeling bevorderen .

Yogi's ondernemen acties en rituelen om hun spirituele ontwikkeling te verbeteren , en disciplines worden nagestreefd om de ziel te bevrijden . Men streeft naar spirituele vooruitgang en uiteindelijk bevrijding . Rituelen zoals tempelbezoek worden met mindfulness uitgevoerd . Religieuze activiteiten worden verricht met de intentie van spirituele vooruitgang . Meditatie kan inquisitiviteit inspireren . Activiteiten die een aspirant verbinden met bevrijding worden Yoga genoemd . Het naleven van een gedisciplineerde levensstijl gebaseerd op de leringen van Lord Jina is cruciaal ^[52].

Het begrip van Spirituele praktijken in lokale en regionale bronnen

In de Indiase geschiedenis verwijst "spirituele praktijk" naar diverse activiteiten gericht op spirituele ontwikkeling ^[53]. Het kan een niet-materiële bron van vrede en geluk zijn, zoals meditatie en introspectie ^[54]. Het omvat disciplines voor zelfverbetering en innerlijke exploratie, voortkomend uit ervaring ^[55].

Het behelst acties en rituelen om een diepere connectie met het goddelijke te bevorderen, zoals beschreven in het verkorte evangelie ^[56], en verschillende vormen van aanbidding en meditatie om met het goddelijke in contact te komen ^[57]. De status van esthetische activiteit werd verhoogd tot die van spirituele praktijk tijdens de Gupta periode ^[58]. De verschillende rituelen en tradities worden uitgevoerd, zoals de ceremonies van aanbidding en de recitatie van heilige teksten ^[59].

Het kan ook verwijzen naar de Latihan Kejiwaan, waarbij men zijn wil overgeeft aan de goddelijke wil ^[60]. De teksten suggereren dat sommigen die betrokken zijn bij activiteiten geassocieerd met spirituele ontwikkeling, zelfingenomen kunnen zijn en geen werkelijk ontwaken ervaren ^[61]. Disciplines worden ondernomen om spirituele inzichten en verbinding te bereiken, zoals yoga en religie ^[62]. De verschillende rituelen en praktijken zijn geassocieerd met de aanbidding en het begrip van goddelijkheid binnen de Oriyan context ^[63]. De rituelen en ceremonies worden uitgevoerd door de bewoners van de kluis, die een grote betekenis hebben in hun leven en belangrijke gebeurtenissen markeren ^[64].

Het doel is het onderdrukken van mentale fluctuaties en het realiseren van de ware aard van de ziel, wat leidt tot bevrijding, zoals Samadhi ^[65]. De activiteiten en richtlijnen in een boek zijn bedoeld voor toegewijden om hun aanbidding en connectie met het goddelijke te verdiepen . Spirituele praktijken zijn acties die men onderneemt om spiritueel te groeien ^[66]. De praktijk die anderen niet ten goede komt, draagt niet bij aan het welzijn van mensen die verzonken zijn in onwetendheid en waan, en helpt niet om hen te redden uit de greep van lust en rijkdom ^[67].

De handelingen die men moet doen om spiritueel inzicht te verwerven, die de leerling heeft gelezen maar nog niet heeft gerealiseerd ^[68]. Dit is voor het bereiken van de kennis van de Atman, maar deze praktijken variëren naargelang de kwalificaties van verschillende aspiranten ^[69]. De focus van de schrijver is toegewijd aan meditatie en het zoeken naar een geschikte locatie daarvoor ^[70]. Dit is de methode waarmee een persoon verandert in een Janyeshvara, die het pad vertegenwoordigt naar het bereiken van een goddelijke status, waarbij disciplines voor zelfverbetering betrokken zijn ^[71].

Het doen van goed aan anderen is een discipline voor God-realisatie, en het doel ervan is Zelf-realisatie ^[72]. De koninklijke wijze hield zich bezig met activiteiten zoals meditatie, in het bos om spirituele verlichting te zoeken en zich te bevrijden van de cyclus van het leven ^[73]. Het is de enige aanbidding, en het doel is het karakter, de leer en de religie van Shri Ramakrishna te propageren ^[74].

Renunciatie kan in de loop hiervan komen, maar het is niet iets om op te wachten ^[75]. Het is geassocieerd met toewijding en de leer van Shri Ramakrishna, wat leidt tot een transformatie van iemands karakter en perceptie, zoals aangetoond door Nag Mahashaya ^[76]. Een sobere routine werd gevolgd in de Math met betrekking tot deze activiteiten, met name Japa en meditatie, die werden beoefend in de aanbiddingsruimte ^[77]. Swami Trigunatita gaf deze activiteiten op om de bevelen van Swamiji uit te voeren en aan het Udbodhan tijdschrift te werken ^[78]. Ze zijn noodzakelijk om Karma-Yoga te doen, omdat ze helpen om de vier verschillende Yoga's te harmoniseren en het hart volledig op de Heer gericht te houden ^[79]. Zelfs bij vreugde moet men de spirituele praktijk blijven uitvoeren ^[80]. Spirituele praktijken vormen een integraal onderdeel van het mendrup ritueel, inclusief het reciteren van mantra's, het gebruik van heilige objecten en de visie van godheden ^[81].

Het begrip van Spirituele praktijken in wetenschappelijke bronnen

In de psychiatrie benadrukken zowel religie als spiritualiteit de diepte van betekenis en zingeving in het leven, waarbij spiritualiteit een breder concept is dan religieuze praktijk ^[82]. Dit wordt beschouwd in relatie tot de psychiatrische praktijk en opleiding, waarbij de tekst de opvattingen van psychiaters onderzoekt over de rol van spiritualiteit in deze context ^[83].

In de gezondheidswetenschappen verwijzen spirituele praktijken naar activiteiten zoals meditatie en introspectie die worden aangemoedigd tijdens specifieke seizoenen om het algehele welzijn te bevorderen . Het zijn activiteiten die worden ondernomen om spirituele groei te cultiveren, vaak inclusief meditatie, gebed of rituelen .

Rituelen en activiteiten die een verbinding met het goddelijke bevorderen, worden vaak geassocieerd met de aanbidding van Maa Durga . Spirituele praktijken omvatten activiteiten zoals gebed en meditatie die bijzonder effectief en aanbevolen zijn tijdens Brahma Muhurta voor persoonlijke groei .

Methoden zoals Sadhana en Upasana, ontwikkeld in Bharat, zijn gericht op het bereiken van Mukthi, afgestemd op diverse disposities van mensen . Dit zijn algemene activiteiten, waaronder het beoefenen van mindfulness en meditatie ^[84].

Activiteiten of rituelen die individuen uitvoeren als onderdeel van hun geloof of religieuze overtuigingen, zoals bidden in de islam ^[85]. Activiteiten gericht op het verbeteren van iemands spirituele begrip en bewustzijn, die bijdragen aan mentale rust en gezondheid .

Activiteiten zoals chanten of rituelen die zijn opgenomen in Daivavyapashraya Chikitsa helpen bij het beheersen en voorkomen van leefstijlstoornissen . Rituelen en acties gericht op het creëren van een spirituele verbinding tussen de moeder en het ongeboren kind tijdens de zwangerschap .

Activiteiten zoals aanbidding, dienstbaarheid en verzaking worden aanbevolen in Ayurveda voor het verbeteren van het mentale welzijn en het aanpakken van psychodermatologische aandoeningen . Methoden die worden ondernomen om de ziel te verheffen boven de invloed van de Guna .

Dit zijn de acties en overtuigingen die individuen aangaan om betekenis, troost en kracht te vinden, wat hun gevoel van waardigheid kan vergroten in moeilijke tijden ^[86]. Deze worden erkend als een krachtig copingmechanisme voor het omgaan met levensveranderende en traumatische gebeurtenissen en vormen een belangrijk onderdeel van de gezondheidszorg ^[87].

In religie vertegenwoordigde Ginsberg een alternatieve reeks culturele normen en deze praktijken, die goed ingeburgerd raakten tegen de conventie van 1968 ^[88].