Betekenis van Sanskriet

Het Boeddhistische concept van 'Sanskriet'

Sanskriet, binnen het boeddhisme, is een oude Indiase taal met een cruciale rol. Binnen het Mahayana boeddhisme is het de heilige taal van onder andere het hindoeïsme en boeddhisme zelf ^[1]. Het wordt gezien als een van de vier belangrijkste canonieke talen en als de goddelijke taal ^[2]. Veel boeddhistische teksten zijn er oorspronkelijk in geschreven, essentieel voor het begrijpen van boeddhistische concepten ^[3].

Het is tevens de taal gebruikt voor teksten over Mandhatar ^[4]. In Theravada is het minder prominent aanwezig, maar er zijn nuances. Het was op weg een internationale cultuurtaal en werd bestudeerd in het Abhayagiri klooster ^[5].

De Suttas laten de stilte van Sanskriet zien, wat bijdraagt aan de helderheid van de vroege vorm ^[6]. Het zou een bron kunnen zijn voor de Vragen van Milinda, hoewel dit door geleerden wordt betwist ^[7].

Het Hindoeïstische concept van 'Sanskriet'

Sanskriet, een oude Indiase taal, speelt een cruciale rol binnen het hindoeïsme. Binnen het Vaishnavisme beïnvloedt het de narratieve stijl van teksten ^[8]. In de Purana wordt Sanskriet genoemd als de taal waarin versies beschikbaar zijn ^[9]. De taal is ook de bron van filosofische termen in het Marathi ^[10].

Binnen de Kavya wordt Sanskriet genoemd als een van de talen die zouden worden opgegeven als de koning geen grammatica-onderwijs krijgt ^[11]. Het is de taal die door Mr. Tawney werd beheerst ^[12]. Het is tevens de taal van de Vetalapancavimshati ^[13] en van vele klassieke teksten, waaronder de Natyashastra .

In Ayurveda is Sanskriet de taal van een versie van de Mulasarvastivada Bhaishajyavastu ^[14] en van vele belangrijke boeddhistische en medische teksten ^[15]. De wetenschappelijke grammatica maakt het mogelijk om betekenis te variëren door voor- en achtervoegsels toe te voegen ^[16]. De klanken worden geassocieerd met de Damaru van Shiva ^[17].

In Jyotisha helpt Sanskriet bij de linguïstische analyse ^[18]. Het kan moeilijk te lezen zijn in niet-Indiase schriften ^[19]. In Vyakarana wordt de terminologie, zoals 'sampradana', in deze taal besproken ^[20].

Binnen Vedanta is het de taal van de Veda's en Purana's ^[21], en van werken over nationale identiteit . In Shaktism is het de taal van spirituele en filosofische teksten ^[22] en de liturgische taal van het hindoeïsme ^[23]. In Dharmashastra is het de liturgische taal van het hindoeïsme ^[24].

Het begrip van Sanskriet in lokale en regionale bronnen

De historische context van "Sanskriet" in het Nederlands omvat de volgende punten. Sanskriet is een oude Indiase taal die essentieel is voor de ontwikkeling van Hindi en verwant is aan diverse andere Indiase talen ^[25]. Het is de taal waarin een Bhajan werd gezongen in de Tamil-film 'Savitri' ^[26]. De invloed ervan is zichtbaar in de oude Dravidische talen, waarbij het bijdraagt aan hun literaire en taalkundige ontwikkeling ^[27]. Sanskriet was de klassieke taal van het Indiase drama, hoewel er vaak dialecten werden gebruikt ^[28]. Het beïnvloedde ook de Telugu-taal in de tijd van de Chalukyas, en hielp bij het vormgeven van de moderne vorm ^[29].

Deze taal werd door de hindoes van het oude India gebruikt als de klassieke taal, als medium voor hun uitgebreide literatuur, beginnend met de Veda's en eindigend rond het einde van de middeleeuwen ^[30]. Madame Hardy had interesse in de Indiase cultuur en studeerde deze taal voor haar dood ^[31]. Narayanan werd aangetrokken door de hymneliteratuur en leverde leesbare vertalingen ^[32]. Sanskriet heeft vele werken, zoals de Vaidika Nighantu, en wordt ook gebruikt door pandits, geleerden en andere geleerde individuen in de Telugu-taal ^[33].

In de periode 1784-89 publiceerde Jones vertalingen uit deze taal, wat een belangrijke fase markeerde in zijn oriëntaalse werk en zijn kritische waardering van de Aziatische cultuur ^[34]. Veel oude teksten worden door moderne mensen soms als verouderd of ontoegankelijk beschouwd ^[35]. Het is een groot cultureel medium dat de Indiase erfgoed verbindt met de Zuidoost-Aziatische culturen ^[36]. Deze oude taal wordt beschouwd als de moedertaal van vele moderne talen en is cruciaal voor de Indiase cultuur ^[37]. Het is een oude taal van India, zeer gewaardeerd om zijn literaire en wetenschappelijke betekenis ^[38].

Sanskriet is de klassieke taal van India, waarin de originele werken van Kalidasa werden gecomponeerd voordat ze werden vertaald ^[39]. Het is een oude Indiase taal die in verband wordt gebracht met onderwijs en de noodzaak van culturele en nationale identiteit ^[40]. De originele tekst van de Srimad Bhagavad Gita is in deze taal geschreven ^[41]. Professor Venkatarangaiya leerde deze taal diepgaand om Kautilya's Arthasastra succesvol te vertalen ^[42]. Veel teksten en filosofische besprekingen gebruiken deze taal, essentieel voor de discussie over spirituele tradities en literatuur ^[43]. Professor Srikantia beschreef het als het "grote reservoir" van de Indiase cultuur en literatuur ^[44].

Sanskriet is de originele en fundamentele taal die de bron is van vele Indiase talen en een rijke hoogstaande literatuur belichaamt ^[45]. De originele Ramayana werd in het Sanskriet geschreven, en de diepe betekenis werd niet door velen begrepen ^[46]. Een beetje kennis van Sanskriet is nodig om Upanishads te schrijven ^[47]. Er wordt gevraagd om deze taal te onderwijzen op een college in Madras ^[48]. De taal zou de basis van alle Europese talen zijn ^[49].

De studie van Sanskriet moet worden aangemoedigd onder niet-Brahminen ^[50]. De uitgever vertaalde Sanskriet verzen voor het gemak van de lezer ^[51]. De taal wordt bekritiseerd als stijf, onbegrijpelijk en kunstmatig, en creëert een kloof tussen de geleerden en het gewone volk ^[52]. De Veda's werden in deze taal geschreven, die niet dezelfde taal was als de boeken die duizend jaar later werden geschreven, en was nooit een gesproken taal ^[53]. De invloed van Sanskriet op de Europese talen hielp bij het ontcijferen van oude inscripties ^[54].

De ontvanger van de brief heeft veel kennis van deze taal ^[55]. Pundits en Swamiji voerden hun gesprekken en debatten in deze taal ^[56]. Een groot deel van de Kshatriyas was losgeraakt van de Vedische literatuur en het leren ^[57]. De zegen voor de ontvanger is in deze taal geschreven ^[58]. Professor Deussen spreekt deze taal en spreekt de auteur alleen in die taal ^[59]. Deze taal moet worden gebruikt bij het creëren of vertalen van technische termen in het Bengaals ^[60].

De auteur kan geen boeken in deze taal vinden, wat het onderzoek belemmert ^[61]. Volgens de tekst is dit de grote heilige taal en worden alle andere talen beschouwd als manifestaties ervan ^[62]. Velen in de Math beheersen deze taal en willen de Samhita-gedeelten van de Veda's beheersen ^[63]. Swami Vivekananda citeerde uit deze taal tijdens zijn toespraak in de Shakespeare Club ^[64]. De auteur heeft Mr. Sturdy geholpen met de studie van deze taal ^[65]. De Veda's zijn in deze taal geschreven, zo oud en de filologie is zo perfect dat er uitgebreide discussies kunnen plaatsvinden over de betekenis van woorden ^[66].

Mr. Sturdy is goed onderlegd in deze taal ^[67]. De jonge man R kan een beetje van deze taal onderwijzen ^[68]. Veel vrouwen in Malabar spraken deze taal ^[69]. Weinig, zo niet alle, missionarissen besteden aandacht aan het Sanskriet ^[70]. De taal van God is de goddelijke taal en ze beschouwen elke andere taal als geblaat ^[71]. De Europese woorden, zoals Therapeutae, zijn afgeleid van deze taal ^[72].

Deze taal is essentieel voor het verspreiden van cultuur en prestige, en de lagere klassen moeten deze taal bestuderen om hun positie te verbeteren ^[73]. De vertaling haalt het levende hart uit het Sanskriet en geeft het weer in een Engelse vorm ^[74]. Dit is de naam van een oude Indo-Arische taal, historisch significant en vaak geassocieerd met religieuze en filosofische teksten ^[75]. In het Oud-Javaans worden woorden met 'v' geschreven als 'w', en het is nog steeds levend in Indonesië en wordt door veel mensen gebruikt ^[76].

Sanskriet is al meer dan twee millennia aanwezig in Indonesië en heeft de literaire en poëtische expressie in de regio beïnvloed ^[77]. Het heeft een brede aanwezigheid in Zuidoost-Azië, met woorden die door verschillende talen en dialecten zijn overgenomen ^[78]. Het is meer dan een communicatiemiddel en fungeert als een verbindend element, een constante bron van universele boodschappen die geografische grenzen overstijgen ^[79].

Deze oude Indiase taal wordt gebruikt in de creatie van astronomische teksten, waaronder de Sarvasiddhantaraja van Nityananda ^[80]. Het is een oude Indiase taal die wordt gebruikt in de tekst, en die ook voorkomt in de etymologische discussie en verbonden is met het woord jica ^[81]. Talrijke teksten zijn in deze taal geschreven, wat een belangrijk onderdeel is van het bronmateriaal en het onderzoek ^[82]. Het is de taal van de verzen in het originele palmbladmanuscript ^[83]. De Zij-i Shah Jahani werd in deze taal vertaald, en het is de taal waarin de Siddhantasindhu is geschreven ^[84].

Deze taal wordt vaak geassocieerd met religieuze teksten en gebruikt voor de interpretatie van verschillende teksten ^[85]. De Garudapurana en de Brihatsamhita zijn in deze taal geschreven, en het redactieproces wordt gedemonstreerd ^[86]. De Gargiyajyotisha is niet in deze taal gecomponeerd, maar vertoont wel duidelijke tekenen van invloed door Prakrit of hybride Sanskriet vormen ^[87]. Het manuscript Sarvasiddhantatattvacudamani is in deze taal geschreven, wat een horoscoop is met illustraties en discussies ^[88]. Veel belangrijke teksten, waaronder die over astronomie en wiskunde, werden in deze taal geschreven ^[89].

De tekstuele wijzigingen nemen de vorm aan van grammaticale correcties, en het is ook de taal waarin de literatuur in correcte didactische verzen werd gebracht, en ook de taal van de werken van Garga ^[90]. Filosofische commentaren en wetenschappelijke werken worden in deze taal geschreven ^[91]. Het is een oude Indiase taal die wordt gebruikt voor de primaire inhoud van de eclipse-berekeningstabellen en wordt soms gemengd met volkstalen in marginale aantekeningen ^[92].

Het begrip van Sanskriet in wetenschappelijke bronnen

Sanskriet, een oude Indo-Arische taal, speelt een cruciale rol in de wetenschap. Het is de taal van vele Ayurvedische teksten, essentieel voor de context van geneeskunde en planteneigenschappen . Het is tevens de klassieke taal waarin belangrijke Ayurvedische werken zijn geschreven en heeft een significante rol in het bewaren van poëtische en verhalende tradities .

Sanskriet is de oorsprong van namen zoals 'Yastimadhu' voor Glycyrrhiza glabra . De taal is de basis voor Ayurvedische teksten en verwijzingen, inclusief de originele taal van Veerasimhavalokana en Vaidyasastradipika .