Betekenis van Bhakti
In het Engels: Bhakti
Let op: Onderstaande voorbeelden zijn enkel indicatief en weerspiegelen geen directe vertaling of citaat. Het is uw eigen verantwoordelijkheid om de feiten te controleren op waarheid.
Het Hindoeïstische concept van 'Bhakti'
In het hindoeïsme verwijst "Bhakti" naar toewijding of liefde voor het goddelijke, en het speelt een centrale rol in verschillende spirituele tradities. Binnen het Vaishnavisme wordt Bhakti beschreven als een transcendente liefdevolle dienst, gekenmerkt door de afwezigheid van andere verlangens en niet besmet door karma of jnana [1]. Het is een belangrijk element dat een cruciale rol speelt bij het bevorderen van shoka-rati in het hart van een toegewijde, wat uiteindelijk leidt tot het ontstaan van karuna-bhakti-rasa [2]. Bhakti is een spirituele praktijk die op verschillende manieren kan worden bereikt en is een centraal thema in veel teksten [3]. Het verwijst naar een staat van toewijding die wordt betreden met behulp van Jnana en Vairagya, met name aan het begin van het devotionele pad [4].
Devotie tot de Heer wordt bereikt in Mathura en verschijnt door één dag in Mathura te verblijven [5]. Bhakti wordt beschreven als een toewijding die volledig wordt gedreven door een specifiek soort dorst, volledig gericht op het object van genegenheid [6]. Het is een significant middel om spirituele doelen te bereiken [7]. Het omvat verschillende praktijken en houdingen gericht op Krishna [8]. Bhakti wordt gekenmerkt door liefde en gehechtheid, zoals beschreven in de Pancaratra [9]. Het is een devotionele praktijk of pad dat centraal staat in de tekst en dat de soorten bevrijding niet volledig tegenwerkt [10]. Bhakti wordt benadrukt als een goddelijke praktijk die spirituele waarheden onthult [11].
Devotie wordt uitgevoerd door de toegewijden, die hun spirituele relaties en emotionele verbindingen tonen door middel van acties en stemmingen [12]. Het is een vorm van toewijding of spirituele praktijk die moeilijk te bereiken is [13]. Het omvat liefde en toewijding jegens een godheid of spirituele figuur [14]. Toewijding wordt gekenmerkt door liefdevolle dienst aan de Heer met behulp van iemands zintuigen met zuivere intenties [15]. Het is een spiritueel pad dat de Heer zou beheersen en niet aanbidders door Hem kan worden geschonken [16]. Het is de devotionele aanbidding en dienst aan de Heer, die centraal staat in de praktijken van de beoefenaars van soberheid [17]. Het is een vorm van toewijding of aanbidding die wordt gekenmerkt door een liefdevolle relatie met het goddelijke [18].
Devotionele dienst wordt gehinderd door zes fouten: overmatig consumeren, inspanning tegen toewijding, nutteloos praten, vasthouden aan regels met lage resultaten, slechte omgang en een rusteloze geest [19]. Bhakti verwijst naar de devotionele dienst die ontwaakt is voor Bhagavan Shri Krishna, en gestage bhakti ontstaat in het hart van de sadhaka als gevolg van dienst aan zowel de boek bhagavata als de toegewijde bhagavata [20]. Deze term wordt gevoed door zes soorten associatie en kan worden vernietigd door om te gaan met de verkeerde mensen; het manifesteert zich door om te gaan met de toegewijden van Shri Bhagavan [21]. Het is een devotionele praktijk die de nadruk legt op liefde en toewijding jegens God [22]. Bhakti wordt benadrukt als een essentieel onderdeel dat kennis en actie moet begeleiden om als mooi of waardig te worden beschouwd [23]. Het is de vrome liefde en dienst aan de Allerhoogste Heer, die essentieel is om toegang te krijgen tot de glorie van de heilige naam [24]. Devotie en aanbidding jegens de Allerhoogste Heer worden benadrukt als de essentiële praktijk in Kali-yuga [25].
Het is de essentiële devotionele dienst jegens de Allerhoogste Heer, die wordt beschouwd als centraal voor het bereiken van spirituele realisatie [26]. Het wordt hier gekenmerkt als een praktijk die gewenst is voor de liefde van God zonder materiële winst te zoeken [27]. Het is devotionele dienst aan God, waarbij vooral het belang wordt benadrukt van het dienen van zuivere Vaishnava's voor het bereiken van goddelijke liefde [28]. Het is het devotionele pad dat een levend wezen naar de Allerhoogste Heer leidt en transcendentale vrede en gelukzaligheid schenkt [29]. Bhakti betekent devotie of deelname aan goddelijke dienst, die, hoewel significant, niet de hoogten van liefde bereikt die de gopi's voor Krishna uiten [30]. Het leidt tot de realisatie van iemands ware aard en kan onwetendheid en anartha's verdrijven [31]. Het is een pad om het goddelijke te ervaren [32]. Het is een term die verwijst naar devotie of liefde voor God, met name in de context van de aanbidding van Bhagavan Shri Vishnu [33].
Het is een vorm van devotie die een sadhaka moet onderhouden door de juiste regulering van materiële behoeften [34]. Devotie of liefdevolle dienst aan God wordt vooral benadrukt door de daad van chanten en herinnering [35]. Het is het proces van liefdevolle devotie en dienst aan Shri Bhagavan, dat wordt nagestreefd door zuivere toegewijden in hun spirituele praktijk [36]. Devotionele dienst aan God wordt gezien als de remedie voor materieel lijden [37]. De devotionele praktijk en liefde jegens Shri Krishna moeten worden ondersteund door positieve associaties [38]. Het is liefdevolle devotionele dienst aan Shri Krishna [39]. Devotie en dienst aan de Allerhoogste Heer worden benadrukt als essentieel voor het bereiken van spirituele wijsheid en bevrijding [40]. Het omvat praktijken zoals kirtana en smarana [41]. Het is een onbaatzuchtige devotie en dienst aan Shri Bhagavan, beschouwd als het enige middel om eeuwige voorspoed te bereiken [42]. De devotionele dienst en liefde gericht op het Goddelijke worden beschouwd als het hoogste spirituele doel [43]. Het wordt beschouwd als de hoogste vorm van spirituele praktijk [44].
Het wordt gekenmerkt door oprechte emoties en toewijding [45]. Het leidt tot ultieme spirituele realisatie [46]. Het wordt benadrukt in de leringen van deze tekst [47]. Het varieert in intensiteit onder toegewijden en leidt tot de realisatie van Zijn goddelijke natuur [48]. Het wordt gekenmerkt door verschillende praktijken, zoals horen en chanten, en wordt beschouwd als essentieel voor spirituele realisatie [49]. Het kan in verschillende vormen worden uitgedrukt en leidt tot realisatie van de goddelijke persoonlijkheid [50]. Het leidt tot spirituele voldoening en voeding [51]. Het is de praktijk van exclusieve devotie aan Bhagavan Mukunda, die leidt tot perfectie zonder de noodzaak om de voorschriften van andere geschriften te volgen [52]. Er wordt gezegd dat het voortkomt uit het gezelschap van heilige individuen [53]. Het vernietigt egoïsme dat voortkomt uit het valselijk identificeren van het lichaam met het zelf [54]. Het wordt gekenmerkt door de serieuze beoefening van aanbidding en dienst, die essentieel is voor het bereiken van spirituele vooruitgang [55]. Het wordt gecultiveerd door middel van verschillende spirituele praktijken, zoals het horen en chanten van Zijn glorie [56]. De dichter beweert het te missen in zijn uiting van nederigheid [57]. Het wordt benadrukt als het middel om spirituele realisatie te bereiken [58]. Het is essentieel voor het bereiken van bevrijding [59]. Het wordt erkend als de enige methode om het ultieme doel van krishnaprema te bereiken, in overeenstemming met de schriftuurlijke leringen [60].
Bhakti verwijst naar de kenmerken en devotionele praktijken van Vaikuntha-bewoners, die worden beïnvloed door de goddelijke genade van Shri Krishna [61]. Zelfs het accepteren van een kleine haven van een van zijn ledematen kan iemand helpen om bevrijding te bereiken, maar het verlaten ervan kan het bereiken van mukti voorkomen [62]. De verspreiding en uitbreiding van dit concept werd mogelijk gemaakt door het heerschappij over een koninkrijk met overvloedige weelde, wat op zijn beurt de bevrijding van de levende wezens mogelijk zou maken [63]. Het wordt gebruikt om de zoetheid van Bhagavan te ervaren en is ook het middel waarmee men geconcentreerd transcendent geluk bereikt [64]. Het is de bron van de ervaring van gelukzaligheid van de toegewijden in het rijk van Vaikuntha [65]. Het manifesteert zich als de activiteiten van de zintuigen voor nieuwe toegewijden, waardoor ze zich kunnen bezighouden met devotie en geluk kunnen ervaren, en een vreugdevol, standvastig geloof kunnen ontwikkelen [66]. Het is de term die wordt gebruikt om de prijs van devotie te beschrijven, wat Bhagavan onderwierp, waarbij de rol van devotie in de gebeurtenissen die in de tekst worden beschreven, wordt benadrukt [67]. Het is het ultieme doel van het menselijk leven, en het is waar toegewijden van de Heer zich op moeten concentreren, aangezien het nastreven van kennis en verzaking over het algemeen niet gunstig voor hen zijn, volgens de tekst [68]. Shri-krishna-nama-sankirtana wordt beschouwd als het meest uitstekende proces van alle ledematen van bhakti [69]. Het wordt erkend als een centraal thema binnen spirituele praktijken onder toegewijden [70]. Het is de devotionele dienst en het proces van liefde en devotie jegens de Allerhoogste Persoonlijkheid zoals beschreven in de geschriften [71]. De primaire betekenis van het woord is seva, of dienst, vooral in de context van het dienen van de Godheid [72].
Het is devotionele dienst die Gopa-kumara beoefent, die hem bezig houdt met Shri Vishnu [73]. Het benadrukt het primaire doel van het spirituele leven als het cultiveren van liefde en devotie jegens de Allerhoogste [74]. Het vormt de basis van de praktijk van een toegewijde en het pad naar geluk [75]. Het beïnvloedt het vermogen om de Heer waar te nemen, waardoor het een essentieel aspect is van het ervaren van goddelijke visie [76]. Het wordt gedemonstreerd door liefde en dienst aan God [77]. Het wordt gekenmerkt door pure liefde en een intense verbinding met het goddelijke, en presenteert een vreugde die alle andere vormen van geluk overtreft [78]. Het wordt beschouwd als van het grootste belang in spirituele praktijk [79]. Het is vrij van verlangens en wordt beschouwd als essentieel voor het bereiken van bevrijding [80]. Het wordt belangrijker geacht dan de staat van bevrijding [81]. Het manifesteert zich inherent in een puur hart [82]. Wijzen ontvingen het door gebed en het staat centraal in hun spirituele vervulling [83]. Het betekent pure liefdevolle devotie aan de Heer, zoals gekenmerkt in de vertelling van de eeuwige metgezellen [84]. Het wordt afgezet tegen louter kennis of speculatie [85]. Maya vermeerdert het onder Zijn toegewijden [86]. Het staat centraal in de leringen van bepaalde geschriften in de vergadering [87]. De voldoening erin wordt in twijfel getrokken door de figuren in de tekst [88]. Het wordt gekenmerkt door liefde en gehechtheid aan God, die verdiept door het begrijpen van de glorie van toegewijden [89]. Het wordt aan Bhagavan verleend met liefde en toewijding [90]. Het kan worden verbeterd door het consumeren van maha-prasada [91]. Het wordt benadrukt in de leringen van Shrimad-Bhagavatam [92]. Het is gericht op het cultiveren van liefde en devotie jegens de Heer [93]. Het wordt beoefend in de context van onwankelbaar geloof en devotie jegens Heer Shri Krishna [94]. Het omvat verschillende uitdrukkingen en processen in de beoefening van spirituele devotie [95]. Het is een spirituele praktijk die gericht is op devotie en liefde voor God [96]. Het draagt bij aan de opkomst van advaya-jnana, waardoor het een vorm van devotie is in plaats van louter kennis [97]. Het leidt tot de ultieme spirituele vervulling en realisatie van de ware vrucht van devotie [98]. Het is een centraal thema in de aanbidding en activiteiten van Shri Hanuman [99]. Het wordt beschouwd als essentieel voor het bereiken van spirituele bevrijding [100]. Het beïnvloedt iemands ervaring van de werkelijkheid en begrip [101]. Het wordt beschouwd als het hoogste medicijn voor het afweren van spirituele ziekten die verband houden met de cyclus van geboorte en dood [102]. Het vertegenwoordigt het centrale thema dat in de hele Schrift wordt besproken [103]. Het is de praktijk van aanbidding in de context van spirituele devotie [104]. Het wordt noodzakelijk geacht voor het bereiken van hogere staten van zelfvoldoening en liefde voor Zijn lotusvoeten [105]. Het beïnvloedt de keuzes en onthechting van de spreker [106]. Het kan leiden tot momenten van goddelijke visie [107]. Het belichaamt liefde en devotie [108]. Het omvat verschillende vormen van aanbidding en praktijken gericht op het realiseren van het goddelijke [109]. Het leidt tot spirituele verbinding en groei [110]. Shri Nanda en Shri Yashoda ontvingen het van Brahma, wat leidde tot hun toegenomen glorie [111]. Het is essentieel voor het ervaren van Zijn goddelijke zoetheid, die afwezig was bij Bhishma, wat leidde tot zijn ongepaste aanvallen [112]. Het verwijst naar de liefde en dienst die Zijn toegewijden aan Shri Bhagavan aanbieden [113]. Het wordt beschreven als pure devotionele dienst, die wordt erkend als de essentie van vreugde en de eeuwige waarheid [114]. Toegewijden beschouwen het als de hoogste spirituele praktijk [115]. Het wordt erkend als een essentiële en perfecte praktijk in de context van aanbidding [116]. Het benadrukt de betekenis ervan boven andere spirituele bezigheden [117]. Het vertegenwoordigt de oprechte praktijk van aanbidding en liefde jegens het goddelijke [118]. Het is essentieel voor het bereiken van het spirituele rijk van Vaikuntha [119]. Het is de wetenschap en praktijk van liefdevolle dienst aan het goddelijke [120]. Het wordt benadrukt als superieur aan de ervaring van bevrijding (mukti) [121]. Het wordt beschouwd als de hoogste vorm van spirituele praktijk in de tekst [122]. Het is gericht op het bevorderen van liefde en verbinding met het goddelijke, met name door de aanbidding van godheden [123]. Het leidt tot een diepe verankering in devotie jegens Shri Bhagavan [124]. Het wordt gekenmerkt door pure liefde en overgave [125]. Het benadrukt een persoonlijke, liefdevolle relatie met het goddelijke [126]. Het is niet afhankelijk van processen zoals resultaatgericht werk, kennis en verzaking [127].
De verwarring van Pancanana Shiva wordt beschreven in de Shrimad Bhagavatam, waar hij Heer Hari aanbad en sprak over verward te zijn door Zijn illusoire energie [128]. Het is het enige onderwerp dat moet worden uitgelegd bij het onderwijzen van de Shrimad Bhagavatam, en er mag niets anders ter sprake worden gebracht tijdens de lessen of discussies [129]. Het is gericht op Krishna-shakti, de energie van Krishna, die in het lichaam van elk levend wezen woont, en het is de focus van alle genegenheid [130]. Het wordt erkend als de belangrijkste praktijk bij het bereiken van spirituele doelen [131]. Het maakt het mogelijk om Zijn eeuwige tijdverdrijven te begrijpen en te ervaren [132]. Het is gericht op het bevrijden van alle levende wezens en het cultiveren van een persoonlijke relatie met God [133]. Het is de daad van het verrichten van activiteiten voor het plezier van Krishna [134]. Het resulteert vaak in daden van dienst en aanbidding [135]. Het wordt beschouwd als minder verhelderend in de context van de visie van Advaita [136]. Het wordt beschouwd als het hoogste spirituele streven in Gaudiya Vaishnavisme [137]. Het bevordert liefde en toewijding jegens de Heer [138]. Het wordt gekenmerkt door liefde, overgave en een verlangen om te dienen [139]. Het is de kernpraktijk van betrokkenheid jegens het goddelijke [140]. Het is de eeuwige aard van de ziel [141]. Het wordt specifiek genoemd als de manier om de Allerhoogste Persoonlijkheid van God te behagen [142]. Het bevordert een diepe spirituele relatie [143]. Het benadrukt een liefdevolle en trouwe relatie met het goddelijke [144]. Het wordt gepresenteerd in contrast met jnana en wordt gezien als de meer gunstige benadering in de onderwijscontext [145]. Het staat centraal in de aanbidding van Heer Krishna en wordt beschreven in de context van de interacties van de verschillende personages [146]. Het staat centraal in de praktijk en filosofie die in de tekst wordt besproken [147]. Het wordt gekenmerkt door de vervulling van de verlangens van het object van dienst [148]. Het verbindt individuen met de Allerhoogste Persoonlijkheid van God, wat het enige ware middel tot spirituele voldoening is [149]. Het is een centraal thema in de tekst [150]. Het is de daad van het dichter bij de spirituele betekenis brengen van mensen door middel van de activiteiten van de Heer [151]. Het wordt niet erkend onder mensen van de wereld [152].
Het benadrukt liefde en devotie jegens God, vooral Krishna, en wordt benadrukt in de tekst [153]. Het wordt gekenmerkt door liefde en genegenheid jegens God [154]. Het wordt beschouwd als het ultieme doel van alle spirituele bezigheden [155]. Het is de sleutel tot spirituele realisatie [156]. Het is een belangrijk aspect van spirituele praktijk in het hindoeïsme [157]. Het verwijst naar de gloeiende genegenheid die wordt getoond jegens het goddelijke en wordt benadrukt in de bescherming van toegewijden [158]. Het verwijst naar het concept van devotie of de emotionele gehechtheid aan God [159]. Het benadrukt de relatie tussen de toegewijde en de Allerhoogste Persoonlijkheid van God [160]. Het is gericht op het aangaan van een liefdevolle relatie met het goddelijke [161]. Het leidt tot spirituele verlichting en bevrijding van de cyclus van geboorte en dood [162]. Het wordt geleid naar een persoonlijke god in het hindoeïsme en benadrukt liefde en devotie [163]. Het wordt vooral uitgedrukt door hymnen en spirituele praktijken zoals afgebeeld in de leringen van de Alvar [164]. Het omvat verschillende stappen die beoefenaars begeleiden op hun spirituele reis [165]. Het wordt beschouwd als de hoogste vorm van spirituele praktijk [166]. Het wordt benadrukt in de hele tekst als een middel om in contact te komen met het goddelijke [167]. De tekst benadrukt dat het noodzakelijk is voor spirituele vooruitgang [168]. Het wordt gekenmerkt door liefde en devotie en wordt gepromoot door Shrila Swami Maharaja door middel van zijn leringen [169]. Het omvat verschillende praktijken, zoals horen (shravana), chanten (kirtana) en het herinneren (smarana) van de namen en tijdverdrijven van Krishna [170]. Het wordt vooral uitgedrukt door overgave en het zoeken naar nabijheid tot het goddelijke [171]. Het wordt gekenmerkt door liefde en toewijding jegens Krishna en omvat verschillende praktijken, zoals horen en chanten [172]. Shrila Swami Maharaja benadrukte het in zijn leringen [173]. Het wordt beschouwd als de hoogste spirituele praktijk [174]. Het is onbaatzuchtige devotie aan de Allerhoogste Heer [175]. Het wordt gevierd binnen de praktijken van de gemeenschap [176]. Het wordt beschouwd als de eeuwige natuurlijke functie van de ziel, die niet kan worden gescheiden van de levende wezens [177]. Het is geworteld in liefde en genegenheid jegens het goddelijke [178]. Het is gericht op liefde en overgave aan God [179]. Shrila Gurudeva benadrukt het met betrekking tot zijn relatie met zijn ouders en de jongens die hij lesgaf [180]. Het is de fundamentele praktijk in het Vaishnavisme [181]. Het vormt de essentie van alle transcendentale kennis [182]. Shrila Gurudeva benadrukt het als essentieel voor het begrijpen van spirituele leringen [183]. Het benadrukt het belang van het erkennen van Zijn almacht en eenheid [184]. Het is vooral gericht op het aangaan van een persoonlijke relatie met Shri Krishna [185]. Het wordt beschouwd als een centraal aspect van het bereiken van een relatie met het Goddelijke [186]. Shrila Gurudeva streeft ernaar om het te verspreiden, en het wordt gezien als een meer diepgaande en blijvende bijdrage in vergelijking met materiële liefdadigheid [187]. Er zijn verschillende classificaties, zoals vaidhi-bhakti en raganuga-bhakti [188]. Het wordt in de harten van toegewijden gegoten [189]. Trivikrama Maharaja wijdde zich eraan na het afzweren van wereldse gehechtheden [190]. Het wordt benadrukt als een primair pad in de leringen van de Gaudiya Vaishnava-traditie [191]. Het wordt superieur geacht aan kennis of onbaatzuchtige actie zonder bhakti [192]. Shrila Swami Maharaja was bereid het te steunen, zelfs in uitdagende situaties [193]. Het cultiveert liefde voor Krishna [194]. Het wordt beoefend door middel van verschillende ledematen of componenten [195]. Het wordt beschreven als grenzeloos en voortdurend evoluerend [196].
In de Purana is toewijding jegens de Mula Prakriti en Savitri essentieel om erkend en begunstigd te worden door het goddelijke [197]. Devotionele liefde en toewijding aan de Devi worden als essentieel beschouwd voor het bereiken van spirituele realisatie [198]. Het wordt beschouwd als superieur aan andere spirituele aspecten zoals Mukti [199]. Zelfs zonder dit leidt het simpelweg vasthouden van de Rudraksha tot spirituele prestaties [200]. De Deva's benadrukken het in hun gebeden om hulp [201]. Het is een centraal thema in de tekst over de relatie tussen toegewijden en het goddelijke [202]. Het overstijgt het egoïsme dat geassocieerd wordt met wereldse gehechtheden [203]. Het is essentieel voor het bereiken van Moksha [204]. Het wordt beschouwd als het ware pad om de Bhagavan aan te spreken [205]. Het wordt beschouwd als de essentie van een waardig leven [206]. Het is essentieel voor spirituele realisatie [207]. Het kan helpen bij het overstijgen van karmische invloeden [208]. Het is noodzakelijk voor spiritueel bereiken [209]. Het wordt beschouwd als een van de paden naar het bereiken van rust van geest en spirituele realisatie [210]. Het wordt benadrukt in de hele Padma Purana als de hoogste spirituele praktijk . Het wordt benadrukt als een middel tot redding in de huidige tijd . Het wordt benadrukt als essentieel voor spirituele ontwikkeling en zuivering . Het wordt vooral benadrukt als een pad naar spiritueel bereiken tijdens Caturmasya . Het wordt gedemonstreerd door rituelen en offers en is essentieel voor het verkrijgen van voordelen in Prabhasa . Het wordt gericht op een godheid, in dit geval Vishnu . Het wordt beschouwd als een primair middel tot spiritueel bereiken . Het wordt gekenmerkt door diepe genegenheid en exclusieve dienst aan Vasudeva en omvat verschillende soorten eerbiedige acties . Het wordt erkend in de Matsyapurana en is verdeeld in drie vormen: bhakti, jnana en yoga . Het wordt aangemoedigd als een middel om de geest en geest te zuiveren door middel van praktijken zoals gebed en het zingen van de glorie van de Heer . Het vergemakkelijkt de bevrijding van maya . Het interageert met Narada en illustreert de worstelingen en verjonging van spirituele praktijk te midden van de uitdagingen van het Kali-tijdperk . Het wordt beschouwd als de hoogste plicht van alle mensen in de wereld . Het wordt uitgebreid besproken in de Puranas en wordt beschouwd als significant voor iemands spirituele pad . Het wordt benadrukt als cruciaal voor spirituele bevrijding . Het benadrukt liefde en devotie
Het Jainistische concept van 'Bhakti'
In het Jainisme verwijst Bhakti naar diepe liefde en eerbied voor een gekozen godheid, zoals de relatie tussen volgelingen en Shramana Bhagavan Mahavira [211].
Het is ook een van de vijf studiegebieden in het werk van Upadhyaya Yashovijaya, gericht op toewijding en aanbidding .
Het begrip van Bhakti in lokale en regionale bronnen
In de Indiase geschiedenis wordt Bhakti genoemd als een pad naar de verlichting van de Waarheid en wordt het geassocieerd met liefde [212]. Het is een beweging die de nadruk legt op toewijding en een persoonlijke connectie met een goddelijk wezen, wat tot uiting komt in verschillende vormen van literatuur [213]. Devotie en liefde jegens God, een belangrijk onderdeel van de spirituele leringen van Swami Visvesvara Thirtha [214].
Het concept van Bhakti, of devotie, wordt in detail besproken met betrekking tot de betekenis en praktijk ervan in het boek van Swami Nityapadananda [215]. Het verwijst naar Narayanan's diepe devotie, symbolisch weergegeven als een van de belangrijkste godinnen in zijn harem [216]. Bhakti is een vorm van devotie en liefde jegens het goddelijke, uitgebreid besproken in het boek vertaald door Swami Nityapadananda Avadhuta, waarbij de verschillende aspecten worden belicht [217].
Het concept dat de grote Ramanuja geen onderscheid maakte in kaste en iedereen in staat achtte om de Eenheid met God te bereiken, vertegenwoordigt een verandering [218]. De toewijding wordt benadrukt in literaire werken die gevoelens van liefde en overgave aan het goddelijke oproepen [219]. Bhakti komt tot uiting in kunst, met name in Rukmini Devi's uitbeelding van thema's uit spirituele klassiekers [220].
Bhakti is een spiritueel pad dat zich richt op toewijding en liefde voor een persoonlijke God, vooral benadrukt in de Tamil-literatuur en de Tiruvacakam [221]. Devotie wordt uitgedrukt door middel van poëzie, met als doel de ziel te verheffen tot God-realisatie [222]. Het is een devotionele praktijk en filosofie binnen de Indiase cultuur die een persoonlijke verbinding en dienstbaarheid aan het goddelijke aanmoedigt [223]. Bhakti wordt gekenmerkt door liefde en toewijding jegens een god of hogere macht, die wordt vertegenwoordigd in het karakter van Fatima [224].
De toewijding en liefde gericht op de godinnen dient als een verbindend thema tussen Durga en Lalita, zowel in aanbidding als in begrip [225]. Bhakti is essentieel voor ware muzikale expressie en spirituele vervulling, zoals Tyagaraja benadrukt [226]. De liefde voor God wordt benadrukt in Vira Saivism, waarbij devotie wordt gebruikt als een middel tot spirituele discipline en persoonlijke verbinding met het goddelijke [227]. Bhakti is een devotionele vorm van aanbidding in het hindoeïsme die de nadruk legt op liefde en devotie jegens God, significant in de context van de opkomende spirituele praktijken die worden besproken met betrekking tot het Hart van een Gopi [228]. Bhakti wordt belicht in het toneelstuk, en vertegenwoordigt diepe devotie aan God, voornamelijk door het personage van Sabari [229].
Devotie tot een godheid is een kernelement van het geloof rond Lord Jhulelal . Bhakti is een vorm van devotie of liefde die Nama bezat, en die als zeer gezegend werd beschouwd [230]. De term beschrijft de devotie die aan de sadguru wordt gegeven, zoals begrepen door de aanwezigen, en benadrukt de diepte van Murar's toewijding en begrip [231]. Bhakti is een vorm van devotie tot God, en het is wat de bhakta's beoefenden, en ze beschouwden een beeld van een avatar zoals Rama of Krishna als een manier van benadering, en velen hielden vast aan het ideaal van bhakti [232]. Bhakti, of devotie, is het middel waarmee het goddelijke wordt aangetrokken, en de oorzaak van de daden van het goddelijke, wat een belangrijk thema in de tekst is [233].
Bhakti is een pad van devotie dat iemand naar dezelfde bestemming brengt als mentale praktijken, zij het in een langzamer tempo [234]. Het verwijst naar devotie en is een term die wordt gebruikt om de verschillende vormen van liefde en gehechtheid aan God te beschrijven, zoals uitgelegd in de verstrekte tekst [235]. Het is een manier om binnen de cirkel van hypnose met God te staan, de grote Speler, die al deze dingen speelt, het hele universum [236]. Bhakti is de absolute en continue herinnering aan de Heer, en deze devotie wordt indirect geholpen door alle positieve acties en daden [237].
Het begrip van Bhakti in wetenschappelijke bronnen
In de gezondheidswetenschappen duidt Bhakti op toewijding aan een evenwichtige levensstijl binnen Ayurveda .
Het vertegenwoordigt ook persoonlijk verlangen en interesse, wat motivaties en emoties beïnvloedt .
Bronnen en referenties om verder te lezen
Bovenstaande opsomming is gebaseerd op een aantal (Engelstalige) artikelen in het Boeddhisme, Hindoeïsme, Jainisme, Geschiedenis en andere spirituele tradities. De gebruikte bronnen en meer informatie over waar “Bhakti” symbool voor staat kun je hieronder vinden ter referentie:
-) Bhakti-rasamrta-sindhu door Śrīla Rūpa Gosvāmī: ^(1), ^(2), ^(3), ^(4), ^(5), ^(6), ^(7), ^(8), ^(9), ^(10), ^(11), ^(12), ^(13), ^(14), ^(15), ^(16), ^(17), ^(18)
-) Bhajana-Rahasya door Srila Bhaktivinoda Thakura Mahasaya: ^(19), ^(20), ^(21), ^(22), ^(23), ^(24), ^(25), ^(26), ^(27), ^(28), ^(29), ^(30), ^(31), ^(32), ^(33), ^(34), ^(35), ^(36), ^(37), ^(38), ^(39), ^(40), ^(41), ^(42), ^(43), ^(44), ^(45), ^(46), ^(47), ^(48), ^(49), ^(50), ^(51), ^(52), ^(53), ^(54), ^(55), ^(56), ^(57), ^(58), ^(59), ^(60)
-) Brihad Bhagavatamrita (commentary) door Śrī Śrīmad Bhaktivedānta Nārāyana Gosvāmī Mahārāja: ^(61), ^(62), ^(63), ^(64), ^(65), ^(66), ^(67), ^(68), ^(69), ^(70), ^(71), ^(72), ^(73), ^(74), ^(75), ^(76), ^(77), ^(78), ^(79), ^(80), ^(81), ^(82), ^(83), ^(84), ^(85), ^(86), ^(87), ^(88), ^(89), ^(90), ^(91), ^(92), ^(93), ^(94), ^(95), ^(96), ^(97), ^(98), ^(99), ^(100), ^(101), ^(102), ^(103), ^(104), ^(105), ^(106), ^(107), ^(108), ^(109), ^(110), ^(111), ^(112), ^(113), ^(114), ^(115), ^(116), ^(117), ^(118), ^(119), ^(120), ^(121), ^(122), ^(123), ^(124), ^(125), ^(126), ^(127)
-) Chaitanya Bhagavata door Bhumipati Dāsa: ^(128), ^(129), ^(130), ^(131), ^(132), ^(133), ^(134), ^(135), ^(136), ^(137), ^(138), ^(139), ^(140), ^(141), ^(142), ^(143), ^(144), ^(145), ^(146), ^(147), ^(148), ^(149), ^(150), ^(151), ^(152)
-) Sri Krishna-Chaitanya door Nisikanta Sanyal: ^(153), ^(154), ^(155)
-) Garga Samhita (English) door Danavir Goswami: ^(156), ^(157), ^(158), ^(159), ^(160)
-) Haribhakti-sudhodaya door Tridandi Sri Bhakti Prajnan Yati Maharaj: ^(161), ^(162)
-) Tiruvaymoli (Thiruvaimozhi): English translation door S. Satyamurthi Ayyangar: ^(163), ^(164), ^(165)
-) Srila Gurudeva (The Supreme Treasure) door Swami Bhaktivedanta Madhava Maharaja: ^(166), ^(167), ^(168), ^(169), ^(170), ^(171), ^(172), ^(173), ^(174), ^(175), ^(176), ^(177), ^(178), ^(179), ^(180), ^(181), ^(182), ^(183), ^(184), ^(185), ^(186), ^(187), ^(188), ^(189), ^(190), ^(191), ^(192), ^(193), ^(194), ^(195), ^(196)
-) Devi Bhagavata Purana door Swami Vijñanananda: ^(197), ^(198), ^(199), ^(200), ^(201), ^(202), ^(203), ^(204), ^(205), ^(206), ^(207), ^(208), ^(209)
-) Laghu-yoga-vasistha door K. Narayanasvami Aiyar: ^(210)
-) Bhagavati-sutra (Viyaha-pannatti) door K. C. Lalwani: ^(211)
-) Triveni Journal: ^(212), ^(213), ^(214), ^(215), ^(216), ^(217), ^(218), ^(219), ^(220), ^(221), ^(222), ^(223), ^(224), ^(225), ^(226), ^(227), ^(228), ^(229)
-) Bhaktavijaya: Stories of Indian Saints door Justin E. Abbott: ^(230), ^(231), ^(232), ^(233)
-) The Complete Works of Swami Vivekananda door Srila Narayana Maharaja: ^(234), ^(235), ^(236), ^(237)