Vettai, Veṭṭai, Vēṭṭai: 1 definition
Introduction:
Vettai means something in Tamil. If you want to know the exact meaning, history, etymology or English translation of this term then check out the descriptions on this page. Add your comment or reference to a book if you want to contribute to this summary article.
Languages of India and abroad
Tamil dictionary
Source: DDSA: University of Madras: Tamil LexiconVeṭṭai (வெட்டை) noun [Telugu: veṭṭa, K. veṭṭe.]
1. Heat; வெப்பம். அனல் வெட்டையாற் சுருண்டு [veppam. anal vettaiyar surundu] (இராமநாடகம் உயுத். [iramanadagam uyuth.] 14).
2. Heat of the ground; நிலக்கொதி. [nilakkothi.] (W.)
3. Passion, lust; காமவிச்சை. காமவெட்டையிலே மதிமயங்கி [kamavichai. kamavettaiyile mathimayangi] (தனிப்பாடற்றிரட்டு [thanippadarrirattu] i, 195, 10).
4. The whites, leucorrhoea; நோய்வகை. [noyvagai.]
5. Gonorrhoea; நோய்வகை. [noyvagai.]
--- OR ---
Veṭṭai (வெட்டை) noun < வெட்டி². [vetti².] cf. vyartha.
1. Emptiness; வெறுமை. [verumai.]
2. Uselessness; worthlessness; பயனின்மை. தங்கம் வெட்டையாய்ப் போய்விட்டது. [payaninmai. thangam vettaiyayp poyvittathu.]
3. See வெட்டாந்தரை. [vettantharai.] (J.)
4. Ruin; நாசம். அவன் தொட்டவிட மெல்லாம் வெட்டைதான். [nasam. avan thottavida mellam vettaithan.] Local usage
5. Hardness, as of metals; உலோக முதலியவற்றின் கடினத்தன்மை. [uloga muthaliyavarrin kadinathanmai.] (W.)
--- OR ---
Veṭṭai (வெட்டை) noun < வெளி¹. [veli¹.] Open land; வெளி. ((சங்கத்தகராதி) தமிழ்சொல்லகராதி) [veli. ((sangathagarathi) thamizhsollagarathi)]
--- OR ---
Vēṭṭai (வேட்டை) noun < வேடு¹. [vedu¹.] [Telugu: vēṭa, K. bēṭa, M. vēṭṭai.]
1. See வேட்டம்¹ [vettam¹],
1. வேட்டை வேட்கைமிக [vettai vedkaimiga] (கம்பராமாயணம் நகர்நீங். [kambaramayanam nagarning.] 74).
2. Hunt, game killed in hunting; வேட்டையிற் கிடைக்கும் பொருள். பிடித்தலு நமக்கு வேட்டை வாய்த்ததின்று [vettaiyir kidaikkum porul. pidithalu namakku vettai vaythathinru] (திருவாலவாயுடையார் திருவிளையாடற் [thiruvalavayudaiyar thiruvilaiyadar] 44, 38).
3. Murder; கொலை. ஆடுவனே யின்னு மாருயிர் வேட்டை [kolai. aduvane yinnu maruyir vettai] (திருநூற்றந்தாதி [thirunurrandathi] 56).
--- OR ---
Vēṭṭai (வேட்டை) noun cf. ஏட்டை¹. [ettai¹.] (W.)
1. Weariness; இளைப்பு. [ilaippu.]
2. Affliction; துன்பம். [thunpam.]
Tamil is an ancient language of India from the Dravidian family spoken by roughly 250 million people mainly in southern India and Sri Lanka.
See also (Relevant definitions)
Starts with: Vettai-chedi, Vettai-pakku, Vettaikaranputhur, Vettaikattu, Vettaikkaran, Vettaikkata, Vettainay, Vettaipiti, Vettaippai, Vettaippal, Vettaippitippu, Vettaiveli, Vettaiyatu, Vettaiyaviyal, Vettaiyirakam.
Ends with: Ativettai, Ciruvettai, Irattavettai, Kanaivettai, Kannivettai, Karakavettai, Mekavettai, Minvettai, Paccaivettai, Parivettai, Pativettai, Pittavettai, Punvettai.
Full-text (+17): Vettaiveli, Vettaikkata, Vettaippitippu, Vettaippai, Vettainay, Punvettai, Karakavettai, Parivettai, Papatti, Ciruvettai, Mekavettai, Vettaipiti, Minvettai, Vettaiyirakam, Shikari, Vettaippal, Paccaivettai, Pativettai, Vettantarai, Kanaivettai.
Relevant text
No search results for Vettai, Veṭṭai, Vēṭṭai, Vaettai; (plurals include: Vettais, Veṭṭais, Vēṭṭais, Vaettais) in any book or story.