Ulai, Uḻai, Uḷai, Ūḻai, Ūḷai: 8 definitions
Introduction:
Ulai means something in Christianity, Tamil. If you want to know the exact meaning, history, etymology or English translation of this term then check out the descriptions on this page. Add your comment or reference to a book if you want to contribute to this summary article.
Languages of India and abroad
Tamil dictionary
Ulai (உலை) [ulaital] 4 intransitive verb cf. குலை-. [kulai-.]
1. To be disordered, as one’s affairs; to become deranged, unsettled, loose; to degenerate in morals or character; to be overripe, as fruit நிலைகுலைதல். உலையாமுயற்சி [nilaigulaithal. ulaiyamuyarsi] (நீதிநெறி விளக்கம் [nithineri vilakkam] 51).
2. To perish; to be ruined, as houses, land or crops அழிதல். (திவா.) [azhithal. (thiva.)]
3. To be afraid; to be agitated in mind; அஞ்சுதல். (திவா.) [anchuthal. (thiva.)]
4. To be dispersed as an assembly; put to rout, as an army; கலைந் துபோதல். ஒன்னாத் தெவ்வ ருலைவிடத்து [kalain thupothal. onnath thevva rulaividathu] (பத்துப்பாட்டு: பெரும்பாணாற்றுப்படை [pathuppattu: perumbanarruppadai] 491).
5. To wander about; அலைதல். உல கஞ்சுற்றி . . . உலையவிட் டாயெனின் [alaithal. thiruvisaippa kanchurri . . . ulaiyavid dayenin] (தாயுமானசுவாமிகள் பாடல் சுகவாரி [thayumanasuvamigal padal sugavari], 6).
--- OR ---
Ulai (உலை) [ulaittal] 11 transitive verb caus. of உலை¹-. [ulai¹-.]
1. To ruin, injure; கெடுத்தல். காரியத்தை உலைத்து விடாதே. [keduthal. kariyathai ulaithu vidathe.]
2. To throw into disorder, derange, unhinge, unsettle; கலைத்தல். சாட்சியை உலைத்து விட்டான். [kalaithal. sadsiyai ulaithu vittan.]
3. To harass, as a demon; அலைத்தல். பேய் அவனை உலைத்துப்போட்டது. [alaithal. pey avanai ulaithuppottathu.] Colloq.
--- OR ---
Ulai (உலை) noun < உலை²-. [ulai²-.] [K. ole, M. thiruvisaippa]
1. Smith's forge or furnace; கொல்லனுலை. கொல்ல னுலையூதுந் தீயேபோல் [kollanulai. kolla nulaiyuthun thiyepol] (நாலடியார் [naladiyar], 298).
2. Fireplace for cooking, oven; நெருப்புள்ள அடுப் பு. [neruppulla adup pu.] (W.)
3. Pot of water set over the fire for boiling rice; சோறு சமைத்தற்காகக் கொதிக்க வைக்கும் நீர். உலைப்பெய் தடுவதுபோலுந் துயர் [soru samaitharkagak kothikka vaikkum nir. ulaippey thaduvathupolun thuyar] (நாலடியார் [naladiyar], 114).
4. Flurry, excitement, agitation; மன நடுக்கம். உலைதருமலின மொன்றதொழித்திடுஞ் சுத்த மொன்றே [mana nadukkam. ulaitharumalina monrathozhithidugn suthasangithai monre] (ஞானவாசிட்டம் வைரா. [gnanavasittam vaira.] 26).
--- OR ---
Uḻai (உழை) [uḻaittal] 11 verb [Malayalam: uḻa.] intransitive
1. To labour hard, toil, drudge; பிரயாசப்படுதல். உழைத்தாலுறுதியுண்டோதான் [pirayasappaduthal. uzhaithaluruthiyundothan] (திருவாசகம் [thiruvasagam] 33, 1).
2. To suffer hardship, to be afflicted; வருத்துதல். வலை யிற்பட் டுழைக்கின்றேற்கு [varuthuthal. valai yirpad duzhaikkinrerku] (நாலாயிர திவ்யப்பிரபந்தம் திருமாலை [nalayira thivyappirapandam thirumalai], 36). — transitive To earn; சம்பாதித்தல். அவன் மாதம் பத்துரூபா உழைக்கிறான். [sambathithal. avan matham pathurupa uzhaikkiran.] (J.)
--- OR ---
Uḻai (உழை) noun [Malayalam: uḻa.]
1. Place; இடம். உழைதங்கட் சென்றார்க்கு [idam. uzhaithangad senrarkku] (நாலடியார் [naladiyar], 167).
2. Deer; மான். உழையாடுகரதலமொன்றுடையான் [man. uzhaiyadugarathalamonrudaiyan] (தேவாரம் [thevaram] 234, 7).
3. Petal of a flower; பூவிதழ். வாலுழை யெருக்கமும் [puvithazh. valuzhai yerukkamum] (கல்லாடம் [kalladam] 19).
4. Fourth note of the gamut; மத்திமசுரம். (திவா.) [mathimasuram. (thiva.)]
5. A string of the yāḻ; யாழினொரு நரம்பு. (பிங்கலகண்டு) [yazhinoru narambu. (pingalagandu)] — particle A locative ending; ஓர் ஏழனுருபு. [or ezhanurupu.] (நன். [nan.] 302.) — adverb By the side of; பக்கத்தில். நங் கேள்வ ருழைவந்தார் [pakkathil. nang kelva ruzhaivanthar] (புறப்பொருள்வெண்பாமாலை [purapporulvenpamalai] 10, 3).
--- OR ---
Uḻai (உழை) noun < usā.
1. One of the wives of Sūrya; சூரியன் மனைவிகளு ளொருத்தி. உருக்கொள் சாயையு முழையும் [suriyan manaivigalu loruthi. urukkol sayaiyu muzhaiyum] (மகாபாரதம் சம்பவ. [magaparatham sambava.] 34).
2. Dawn; வைகறை. ((சங்கத்தகராதி) தமிழ்சொல்லகராதி) [vaigarai. ((sangathagarathi) thamizhsollagarathi)]
3. Name of the daughter of Bāṇa; வாணாசுரன்மகள். [vanasuranmagal.] (சிலப்பதிகாரம் அரும்பதவுரை [silappathigaram arumbathavurai] 6, 54, உரை. [urai.])
--- OR ---
Uḷai (உளை) [uḷaital] 4 intransitive verb [Malayalam: uḷa.]
1. To ache or suffer pain in the limbs, as from weariness, cold, rheumatism; குடைச்சல் நோவடைதல். கால் உளைகிறது. [kudaichal novadaithal. kal ulaigirathu.]
2. To suffer griping pain, as with dysentery; வயிறுளைதல். [vayirulaithal.]
3. To travail; பிரசவவேதனைப்படுதல். [pirasavavethanaippaduthal.]
4. To suffer in mind, to be in distress; to touch deeply; மனம் வருந்து தல். உளையச் சொன்னான் [manam varunthu thal. ulaiyas sonnan] (கம்பராமாயணம் கையடை. [kambaramayanam kaiyadai.] 10).
5. To perish; to be destroyed; அழிதல். உளையா வலியொல்க [azhithal. ulaiya valiyolka] (தேவாரம் [thevaram] 570, 8).
6. To be defeated, vanquished; தோற்றல். சுடருக் குளைந்து [thorral. sudarug kulainthu] (நாலாயிர திவ்யப்பிரபந்தம் இயற். திருவிருத்தம் [nalayira thivyappirapandam iyar. thiruvirutham] 69).
7. To disperse, scatter; to be diffused; சிதறிப்போதல். காலுளைக் கடும்பிசி ருடைய வாலுளை [sitharippothal. kalulaig kadumbisi rudaiya valulai] (பதிற்றுப்பத்து [pathirruppathu] 41, 25).
8. To howl, as a jackal; ஊளையிடுதல். நரியுளையும் யாமத் தும் [ulaiyiduthal. nariyulaiyum yamath thum] (திணைமாலை நூற்றைம்பது [thinaimalai nurraimbathu] 113).
--- OR ---
Uḷai (உளை) [uḷaittal] 11 transitive verb caus. of உளை-. [ulai-.]
1. To afflict torment, make sorrowful; வருத்து தல். மாலை யென்னுயி ருளைப்பதும் [varuthu thal. vaithiya malaiyagarathi yennuyi rulaippathum] (கல்லாடம் [kalladam] 70, 31).
2. To dislike; வெறுத்தல். உளைத்தவர் கூறு முரை யெல்லா நிற்க [veruthal. ulaithavar kuru murai yella nirka] (புறப்பொருள்வெண்பாமாலை [purapporulvenpamalai] 12, இருபாற். [irupar.] 14).
--- OR ---
Uḷai (உளை) noun < உளை¹-. [ulai¹-.]
1. Mane, especially of a horse or lion; குதிரைசிங்கம்முதலியவற்றின் பிடரி மயிர். பல்லுளைப் புரவி [kuthiraisingammuthaliyavarrin pidari mayir. pallulaip puravi] (பத்துப்பாட்டு: நெடு [pathuppattu: nedu] 93).
2. Man's hair; ஆண்மயிர். (சூடாமணிநிகண்டு) உளை பசுங்கொடியின் வீக்கி [anmayir. (sudamaninigandu) ulai pasungodiyin vikki] (இரகுவமிசம் தேனுவ. [iraguvamisam thenuva.] 34).
3. Head; upper part; தலை. மிசை யலங் குளைய பனைப்போழ் செரீஇ [thalai. misai yalang kulaiya panaippozh serii] (புறநானூறு [purananuru] 22, 21).
4. Hair plume on a horse’s head, cāmara; குதிரை யின் தலையாட்டம் என்னும் அணி. பரியுடை நன்மான் பொங்குளை யன்ன [kuthirai yin thalaiyattam ennum ani. pariyudai nanman pongulai yanna] (ஐங்குறுநூறு [aingurunuru] 13).
5. Mud, mire; சேறு. கராமுளை யுழையிற் போக [seru. karamulai yuzhaiyir poga] (பிரமோத்தரகாண்டம் [piramotharagandam] 6, 20).
--- OR ---
Uḷai (உளை) [uḷaittal] 11 intransitive verb
1. To sound, roar; ஒலித்தல். கடலுளைப்பதும் [olithal. kadalulaippathum] (கம்பராமாயணம் நட்புக். [kambaramayanam nadpug.] 45).
2. cf. உளை¹- [ulai¹-],
8. To howl, as a jackal; ஊளையிடு தல். உலப்பிலின்பமோ டுளைக்கு மோதையும் [ulaiyidu thal. ulappilinpamo dulaikku mothaiyum] (மணிமேகலை [manimegalai] 6, 111).
3. To give forth a sound, as a yāḻ; யாழ் ஒலித்தல். (திவா.) [yazh olithal. (thiva.)] — transitive To call, invite; அழைத்தல். (திவா.) [azhaithal. (thiva.)]
--- OR ---
Uḷai (உளை) noun < உளை⁴-. [ulai⁴-.]
1. Sound; ஒலி. (பிங்கலகண்டு) [oli. (pingalagandu)]
2. High tone of voice; எடுத்தலோசை. (பிங்கலகண்டு) [eduthalosai. (pingalagandu)]
3. Weeping; அழுகை. உளையிட்டுப் புலம்பி யோட [azhugai. ulaiyittup pulambi yoda] (பெரியபுராணம் திருஞான. [periyapuranam thirugnana.] 638).
--- OR ---
Ūḻai (ஊழை) noun < idem. Bile; பித்தம். (பிங்கலகண்டு) [pitham. (pingalagandu)]
--- OR ---
Ūḷai (ஊளை) noun < உளை¹-. [ulai¹-.] [Telugu: ūḷa, K. ūḷ, M. ōḷi.] Howl of a dog or jackal, bleat of a sheep when diseased; cry of a person in anguish, applied contemptuously; நரிமுதலியவை இடுஞ்சத்தம். ஊ ளைப் பெருநரி வவ்விய வூனை [narimuthaliyavai idunchatham. u laip perunari vavviya vunai] (தணிகைப்புராணம் களவு. [thanigaippuranam kalavu.] 617).
--- OR ---
Ūḷai (ஊளை) noun < ஊழல். [uzhal.] Offensive smell; தீநாற்றம். ஊளைமோர். [thinarram. ulaimor.]
--- OR ---
Uḻai (உழை) noun < uṣā. Cow; பசு. (நாநார்த்த.) [pasu. (nagarthathipigai)]
--- OR ---
Uḷai (உளை) noun < உளை-. [ulai-.] Inarticulate sound; எழுத்திலாவோசை. (நாநார்த்த.) [ezhuthilavosai. (nagarthathipigai)]
Tamil is an ancient language of India from the Dravidian family spoken by roughly 250 million people mainly in southern India and Sri Lanka.
See also (Relevant definitions)
Starts with (+5): Ulai-anikol, Ulaiccatai, Ulaiccelvan, Ulaiccurralan, Ulaikattu, Ulaikkal, Ulaikkalam, Ulaikkatu, Ulaikkuratu, Ulaikkuruttu, Ulaikoti, Ulaiman, Ulaimantai, Ulaimayir, Ulaimukam, Ulaimukku, Ulaimuti, Ulaimuttu, Ulaittannir, Ulaitturutti.
Full-text (+37): Ulaikkuruttu, Ulaiccatai, Ulaikkatu, Ulaiccurralan, Ulaippari, Ulaiyalan, Ulaiman, Ulaiccelvan, Ulaiyitu, Ulaikkalam, Ulaiyiruntan, Ulaimukku, Ulaikkal, Ulaimantai, Cululai, Ulaimayir, Manamulai, Koyyulai, Ulainir, Ulaiyamutu.
Relevant text
Search found 8 books and stories containing Ulai, Oozhai, Oolai, Uḻai, Uḷai, Ūḻai, Ūḷai, Uzhai; (plurals include: Ulais, Oozhais, Oolais, Uḻais, Uḷais, Ūḻais, Ūḷais, Uzhais). You can also click to the full overview containing English textual excerpts. Below are direct links for the most relevant articles:
Dictionaries of Indian languages (Kosha)
Page 105 < [Tamil-English-Bengali (1 volume)]
Page 119 < [Tamil-English-Malayalam (1 volume)]
Page 375 < [Tamil-English-Malayalam (1 volume)]
Tirumantiram by Tirumular (English translation)
Verse 422: Three are His Layas < [Tantra Two (irantam tantiram) (verses 337-548)]
Social Folk customs of the Sonowal and Thengal Kacharis (by Suravi Gohain Duwarah)
Part 4.8 - Description of Senguti Khel < [Chapter 3 - Social folk customs of the Sonowal Kacharis]
The Vision of the Sacred Dance-III < [October – December, 1984]
The Religion and Philosophy of Tevaram (Thevaram) (by M. A. Dorai Rangaswamy)
Symbology of wearing skins in Shaivism < [Volume 2 - Nampi Arurar and Mythology]
An Akha conversation on death and funeral < [Volume 36 (1974)]