Languages of India and abroad

Kannada-English dictionary

Source: Alar: Kannada-English corpus

Kaikaṭṭu (ಕೈಕಟ್ಟು):—

1) [verb] to fight with the hand or fist.

2) [verb] to happen; to occur.

3) [verb] to fold and place the hands on the chest humbly or in supplication.

4) [verb] to fail to win; to be defeated.

5) [verb] to tie (another’s) hand.

6) [verb] to tie (something) to the hand.

7) [verb] (fig.) to become unable to do (something); to be helpless.

8) [verb] (fig.) to render helpless; to tie (a person’s) hand.

--- OR ---

Kaikaṭṭu (ಕೈಕಟ್ಟು):—[noun] an ornament for the wrist or upper arm.

context information

Kannada is a Dravidian language (as opposed to the Indo-European language family) mainly spoken in the southwestern region of India.

Tamil dictionary

Source: DDSA: University of Madras: Tamil Lexicon

Kaikkaṭṭu (கைக்கட்டு) [kaikkaṭṭutal] [kai-kaṭṭu] intransitive verb < idem. +. To fold the hands in reverence, obedience, etc.; கையைமடக்கிக்கொண்டு வணக்கங்காட்டு தல். தாம் என்முன்னே கைக்கட்டிக்கொண்டு நின்றார் [kaiyaimadakkikkondu vanakkangattu thal. tham enmunne kaikkattikkondu ninrar] (நாலாயிர திவ்யப்பிரபந்தம் திருநெடுந். [nalayira thivyappirapandam thirunedun.] 21, 188, வ்யா. [vya.]).

--- OR ---

Kaikkaṭṭu (கைக்கட்டு) [kai-kaṭṭu] noun < idem. +. [Malayalam: kaikeṭṭu.]

1. Folding the hands; கைகளைக் கட்டிக்கொள்கை. [kaigalaig kattikkolkai.]

2. [Telugu:. kaikaṭṭu.] Ornament for the arm or waist of a woman; மகளிர்கையணி வகை. [magalirkaiyani vagai.] (W.)

--- OR ---

Kaikāṭṭu (கைகாட்டு) [kaikāṭṭutal] [kai-kāṭṭu] intransitive verb < idem. +.

1. To make signs with the hand; சைகை காட்டு தல். பேதையார் கைகாட்டும் பொன்னும் [saigai kattu thal. pethaiyar kaigattum ponnum] (நாலடியார் [naladiyar], 328).

2. To gesticulate with hands, as dancing-girls; அபிநயம் பிடித்தல். [apinayam pidithal.]

3. To give a little; சிறிது கொடுத்தல். ஐயமும் பிச்சையு மாந்தனையுங் கை காட்டி [sirithu koduthal. aiyamum pichaiyu manthanaiyung kai katti] (நாலாயிர திவ்யப்பிரபந்தம் திருப்பாவை [nalayira thivyappirapandam thiruppavai] 2).

4. To offer to God; நிவே தனஞ் செய்தல். [nive thanagn seythal.]

5. To exhibit one’s strength; திறமைகாட்டுதல். யாரிடத்தில் கைகாட்டுகிறாய் [thiramaigattuthal. yaridathil kaigattugiray]? Colloq.

6. To enable one to earn his livelihood; சீவனோ பாயங் காட்டுதல். [sivano payang kattuthal.] Colloq.

7. To wave the flag, as in railway stations; கொடியசைத்து அடையா ளங் காட்டுதல். [kodiyasaithu adaiya lang kattuthal.] Colloq.

8. To bribe; லஞ்சங் கொடுத்தல். [lanchang koduthal.] Local usage

--- OR ---

Kaikāṭṭu (கைகாட்டு) [kai-kāṭṭu] noun < idem. +. Gesture with hands; கைச்சைகை. கடவுணீ யுணர்த்துவ துங் கைகாட்டு [kaichaigai. kadavuni yunarthuva thung kaigattu] (தாயுமானசுவாமிகள் பாடல் கல்லாலின். [thayumanasuvamigal padal kallalin.] 1).

--- OR ---

Kaikaṭṭu (கைகட்டு) [kai-kaṭṭu] noun < idem. +. Batch, as of workmen; கூலியாட்களின் சேர்க்கைக் கூட்டம். [kuliyadkalin serkkaig kuttam.] Local usage

context information

Tamil is an ancient language of India from the Dravidian family spoken by roughly 250 million people mainly in southern India and Sri Lanka.

See also (Relevant definitions)

Partial matches: Kai, Kattu.

Starts with: Kai-kattupavalam.

Ends with: Kulikaikattu, Pukaikattu, Tokaikattu.

Full-text: Kai-kattupavalam.

Relevant text

No search results for Kaikattu, Kaikaṭṭu, Kaikāṭṭu, Kaikkaṭṭu, Kai-kāṭṭu, Kai-kattu, Kai-kaṭṭu, Kaikkattu, Kaigattu, Kaigaattu; (plurals include: Kaikattus, Kaikaṭṭus, Kaikāṭṭus, Kaikkaṭṭus, kāṭṭus, kattus, kaṭṭus, Kaikkattus, Kaigattus, Kaigaattus) in any book or story.