Iru, Īṟu: 5 definitions

Introduction
Image gallery
Biology
Languages
1. Sanskrit
2. Kannada
3. Tamil
See also

Introduction:

Iru means something in Hinduism, Sanskrit, biology, Tamil. If you want to know the exact meaning, history, etymology or English translation of this term then check out the descriptions on this page. Add your comment or reference to a book if you want to contribute to this summary article.

Images (photo gallery)

Biology (plants and animals)

Source: Google Books: CRC World Dictionary (Regional names)

1) Iru in India is the name of a plant defined with Asparagus racemosus in various botanical sources. This page contains potential references in Ayurveda, modern medicine, and other folk traditions or local practices It has the synonym Asparagopsis retrofracta Schweinf. ex Baker (among others).

2) Iru is also identified with Jasminum angustifolium It has the synonym Jasminum angustifolium Ker Gawl. (etc.).

3) Iru in Yoruba is also identified with Parkia biglobosa It has the synonym Mimosa taxifolia Pers. (etc.).

Example references for further research on medicinal uses or toxicity (see latin names for full list):

· Journal of Economic and Taxonomic Botany (1996)
· Malpighia (1937)
· Systema Vegetabilium, ed. 15 (1829)
· Species Plantarum (1753)
· Journal of Economic and Taxonomic Botany (1991)
· Selectarum Stirpium Americanarum Historia (1763)

If you are looking for specific details regarding Iru, for example extract dosage, chemical composition, pregnancy safety, health benefits, diet and recipes, side effects, have a look at these references.

context information

This sections includes definitions from the five kingdoms of living things: Animals, Plants, Fungi, Protists and Monera. It will include both the official binomial nomenclature (scientific names usually in Latin) as well as regional spellings and variants.

Languages of India and abroad

Sanskrit dictionary

Source: Cologne Digital Sanskrit Dictionaries: Shabda-Sagara Sanskrit-English Dictionary

Iru (इरु).—m.

(-ruḥ) Seed.

Source: Cologne Digital Sanskrit Dictionaries: Yates Sanskrit-English Dictionary

Iru (इरु):—(ruḥ) 2. m. Seed.

context information

Sanskrit, also spelled संस्कृतम् (saṃskṛtam), is an ancient language of India commonly seen as the grandmother of the Indo-European language family (even English!). Closely allied with Prakrit and Pali, Sanskrit is more exhaustive in both grammar and terms and has the most extensive collection of literature in the world, greatly surpassing its sister-languages Greek and Latin.

Kannada-English dictionary

Source: Alar: Kannada-English corpus

Iru (ಇರು):—

1) [verb] to establish oneself at.

2) [verb] to exist; to live or be living.

3) [verb] to happen or occur.

4) [verb] to remain or continue to be at a place.

5) [verb] to come to; to belong.

6) [verb] to have a place or position.

--- OR ---

Iṟu (ಇಱು):—[noun] = ಇಱುಂಬು [irumbu].

--- OR ---

Īru (ಈರು):—

1) [verb] to pull; to draw.

2) [verb] to comb the hair (to take the nits out).

--- OR ---

Īru (ಈರು):—[noun] the egg of a louse; a nit.

context information

Kannada is a Dravidian language (as opposed to the Indo-European language family) mainly spoken in the southwestern region of India.

Tamil dictionary

Source: DDSA: University of Madras: Tamil Lexicon

Iru (இரு) [iruttal] 4 intransitive verb [K. iru, M. iri.]

1. To exist; உளதாதல். ஊரிலே ஏரி இருக்கிறது. [ulathathal. urile eri irukkirathu.]

2. To remain; நிலைபெறுதல். வலம் வரும்படி யிருப் பது கயிலைமால் வரையே [nilaiperuthal. valam varumbadi yirup pathu kayilaimal varaiye] (கந்தபு. திருக்கைலாச. [kanthapu. thirukkailasa.] 12).

3. To sit down; உட்காருதல். நிற்றலிருத்தல் கிடத்த லியங்குதலென்று [udkaruthal. nirraliruthal kidatha liyanguthalenru] (நாலடியார் [naladiyar] 334).

4. To sink, as a foundation; to disappear; உள்ளிறங்குதல். சுவர் இருந்துபோயிற்று. [ulliranguthal. suvar irunthupoyirru.]

5. To live; சீவித்தல். நெடுநா ளிருந்தபேரும் [sivithal. neduna lirunthaperum] (தாயுமானசுவாமிகள் பாடல் பரிபூ. [thayumanasuvamigal padal paripu.] 10).

6. To be ready to act; to be in readiness for any duty or project; to be on the point of acting or going; ஆயத்தமாயிருத்தல். மீன்பிடிக்க இருக்கிறான். [ayathamayiruthal. minpidikka irukkiran.] Colloq.

7. To fancy, imagine, expect, hope; உத்தேசித் தல். நம்பிமாரென்றிருந்தோம் [uthesith thal. nambimarenrirunthom] (தமிழ்நாவலர் சரிதை [thamizhnavalar sarithai] 216). — particle Sign of the perfect tense after a participial verb, as in வந்திருந்தான். [vanthirunthan.] — aux. Auxiliary verb: ஓர் துணை வினை. எழுந்திருந்தான். [or thunai vinai. ezhunthirunthan.]

--- OR ---

Iru (இரு) adjectival < இரு-மை. [iru-mai.]

1. Great, spacious, vast; பெரிய. ம.ாயிரு ஞாலம் [periya. mayiru gnalam] (திருக்குறள் [thirukkural], 999).

2. Black; கரிய. இருமலர்க் குவளை யுண்கண் [kariya. irumalark kuvalai yunkan] (சீவகசிந்தாமணி [sivagasindamani] 1171).

--- OR ---

Iṟu (இறு) [iṟutal] 6 intransitive verb

1. To break; to snap, as a stick; to become severed, as a limb; to crackle and split; முறிதல். பீலிபெய் சாகாடு மச்சிறும் [murithal. pilipey sagadu machirum] (திருக்குறள் [thirukkural], 475).

2. To perish, die; சாதல். இறுமளவு மின்புறுவ தின்புற்று [sathal. irumalavu minpuruva thinpurru] (நாலடியார் [naladiyar], 209).

3. To end in, terminate in; முடிவுறுதல். உயிரிறு கிளவியும் [mudivuruthal. uyiriru kilaviyum] (தொல். எழுத். [thol. ezhuth.] 202).

4. To moulder, to be corroded, to decay; கெடுதல். கபாலமு மிற்று மண்ணாமே [keduthal. kapalamu mirru manname] (திருமந். [thiruman.] 371).

5. To grow weak, to be wearied; தளர்தல். பாதவைப்பிற [thalarthal. pathavaippira] (இரகுவமிசம் தேனு. [iraguvamisam thenu.] 45).

--- OR ---

Iṟu (இறு) [iṟuttal] 11 transitive verb caus. of இறு¹-. [iru¹-.]

1. To break off, as a branch; to snap asunder; முறித்தல். (திவா.) [murithal. (thiva.)]

2. To smash; to knock out, to break in pieces, as pottery; உடைத்தல். இரவி களி லொருவன்பால் லிறுத்துக் கொண்டார் [udaithal. iravi kali loruvanpal liruthug kondar] (தேவாரம் [thevaram] 1233, 9).

3. To destroy; அழித்தல். ஏழுலகத்தையு மிறுக்க [azhithal. ezhulagathaiyu mirukka] (கம்பராமாயணம் மூலபல. [kambaramayanam mulapala.] 12).

4. To bring to an end, finish; முடித்தல். உரைத்திறுக்கு மேல்வையில் [mudithal. uraithirukku melvaiyil] (கம்பராமாயணம் யுத். மந்திர. [kambaramayanam yuth. manthira.] 28).

5. To bring down; வீழ்த்துதல். என்படு மிறுத்தோன் [vizhthuthal. enpadu miruthon] (மகாபாரதம் பழமலையந்தாதி். [magaparatham pazham.] 3).

--- OR ---

Iṟu (இறு) [iṟuttal] 11 transitive verb

1. To pay, as a tax, a debt; வரிமுதலியன கொடுத்தல். [varimuthaliyana koduthal.] (நாலாயிர திவ்யப்பிரபந்தம் திருவாய்மொழி [nalayira thivyappirapandam thiruvaymozhi] 5, 2, 8.)

2. To throw, as a spear; to fling; எறிதல். முனைகெட விறுத்த வென்வே லாடவன் [erithal. munaigeda virutha venve ladavan] (புறப்பொருள்வெண்பாமாலை [purapporulvenpamalai] 3, 24, கொளு [kolu]).

3. To answer in reply; விடை சொல்லுதல். இல்லெனுந் தீச்சொ லிறுத்தனர் தோமும் [vidai solluthal. illenun thicho liruthanar thomum] (கல்லாடம் [kalladam] 74).

4. To question, enquire; வினாதல். எங்கே மகளென் றிறுப்பாள் [vinathal. enge magalen riruppal] (வெங்கைக்கோ. [vengaikko.] 319).

5. To strain; to percolate, as a liquid; வடித்தல். பதத்திறுத்துப் பருக [vadithal. pathathiruthup paruga] (தைலவருக்கச்சுருக்கம் தைல. [thailavarukkachurukkam thaila.] 32). — intransitive

1. To tarry, stay; தங்குதல். அந்தியென்னும் பசலை மெய்யாட்டி வந்திறுத்தினளால் [thanguthal. anthiyennum pasalai meyyatti vanthiruthinalal] (மணிமேகலை [manimegalai] 5, 141).

2. To pierce through, as an arrow; to gore, stab; அம்புமுதலியன தைத்தல். அம்புசென் றிறுத்த வரும் புண் யானை [ambumuthaliyana thaithal. ambusen rirutha varum pun yanai] (புறநானூறு [purananuru] 19, 9).

--- OR ---

Īṟu (ஈறு) noun < இறு¹-. [iru¹-.]

1. End, termination; அந்தம். (திவா.) [antham. (thiva.)]

2. Death; மரணம். புழுவுமீ றெய் தின் [maranam. puzhuvumi rey thin] (காசிகண்டம் தேவ. அக. [kasigandam thevaram aga.] 5).

3. Limit, boundary; எல்லை. கொன்றபோர் மன்ன ரீறிலர் [ellai. konrapor manna ririlar] (மகாபாரதம் நிரைமீ. [magaparatham niraimi.] 49).

--- OR ---

Īṟu (ஈறு) noun probably from எயிறு. [eyiru.] The gums of the teeth; பல்நிற்கும் தசை. [palnirkum thasai.]

--- OR ---

Iṟu (இறு) [iṟuttal] 11 transitive verb

1. To express; சொல்லுதல். (நாநார்த்த.) [solluthal. (nagarthathipigai)]

2. To stop; நிறுத்துதல். வலஞ்செயவிடா விறுத்தனவேறு [niruthuthal. valancheyavida viruthanaveru] (கலித்தொகை [kalithogai] 104).

--- OR ---

Īṟu (ஈறு) noun < இறு-. [iru-.] Result; பயன். (அகராதி நிகண்டு) [payan. (agarathi nigandu)]

context information

Tamil is an ancient language of India from the Dravidian family spoken by roughly 250 million people mainly in southern India and Sri Lanka.

Relevant text

Search found 9 books and stories containing Iru, Iṟu, Īru, Īṟu, Eeru; (plurals include: Irus, Iṟus, Īrus, Īṟus, Eerus). You can also click to the full overview containing English textual excerpts. Below are direct links for the most relevant articles:

Pasuram 2.6.8 < [Section 6 - Sixth Tiruvaymoli (Vaikunta Manivannane)]

Pasuram 6.2.3 < [Section 2 - Second Tiruvaymoli (Min itai matavarkal)]

Pasuram 6.6.3 < [Section 6 - Sixth Tiruvaymoli (Malukku, vaiyam alanta)]

+ 11 more chapters / show preview

Poems included the collection Paripāḍal expound the Pāñcarātra < [Introduction]

The Bhāgavata cult prevalant all over India at the beginning of the Christian era < [Introduction]

show preview

Chapter XV - Rajendra III (A.D. 1246 to 1279/80)

Temples in Darasuram < [Chapter VIII - Temples of Rajaraja II’s Time]

Introduction

show preview

Gauri Deshpande's Poetry < [July – September, 1982]